dwójnik
dwójnik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) elektr. element elektryczny posiadający jedną parę zacisków, za pomocą których może być łączony z układem; zob. też dwójnik w Wikipedii
- (1.2) hist. cienki arkusz metalu wytwarzany przez sklepywanie razem płatów złota i srebra
- (1.3) daw. mikrobiol. zob. dwoinka
- odmiana:
- (1.1, 1.3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dwójnik dwójniki dopełniacz dwójnika dwójników celownik dwójnikowi dwójnikom biernik dwójnik dwójniki narzędnik dwójnikiem dwójnikami miejscownik dwójniku dwójnikach wołacz dwójniku dwójniki - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dwójnik dwójniki dopełniacz dwójniku dwójników celownik dwójnikowi dwójnikom biernik dwójnik dwójniki narzędnik dwójnikiem dwójnikami miejscownik dwójniku dwójnikach wołacz dwójniku dwójniki
- przykłady:
- (1.1) Rezystor […] jest dwójnikiem pasywnym, któremu przypisujemy jedną tylko właściwość, a zatem traktujemy go jako element idealny[1].
- (1.2) Dwójnik ma zawsze nieco bledszy i chłodniejszy odcień w porównaniu z płatkami czystego złota[2].
- (1.3) […] z hodowli żelatynowej otrzymują się wyłącznie dwójniki, bardzo do gonokoków podobne[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dwójnik aktywny / pasywny / liniowy / nieliniowy
- synonimy:
- (1.1) jednowrotnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dwoinka
- źródła:
- ↑ Mieczysław Hering, Podstawy elektrotermii, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Maria Pokorná, O technice ikonopisania, „Spotkania z zabytkami” 7-8 (329-330) XXXVIII, Warszawa 2014, s. 52.
- ↑ Aleksander Żurakowski, Bakterie wody wodociągowej w Warszawie, „Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego” 94, Warszawa 1898, s. 911.