Przejdź do zawartości

blacha

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
blacha (1.1)
blacha (1.3)
blachy (1.5)
blacha (1.6)
wymowa:
IPA[ˈblaxa], AS[blaχa] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cienki, płaski kawałek metalu; zob. też blacha w Wikipedii
(1.2) metalowa płyta przykrywająca piec kuchenny
(1.3) kulin. metalowe naczynie używane do pieczenia
(1.4) kulin. zawartość blachy (1.3)
(1.5) muz. slang. instrumenty dęte blaszane
(1.6) slang. odznaka policyjna
(1.7) pot. złotówka[1]
(1.8) zob. blachy
(1.9) gw. (Bukowina) garnek[2]
odmiana:
(1.1-7)
przykłady:
(1.1) Mój garaż jest pokryty blachą ocynkowaną.
(1.3) Po wymieszaniu masła z cukrem i jajkami możemy wylać ciasto na blachę i wstawić do piekarnika.
(1.4) Prawie cała blacha ciasteczek została już zjedzona.
(1.6) Podszedł do mnie facet ubrany po cywilu i nagle błysnął mi blachą, musiałem pojechać na komisariat i złożyć wyjaśnienia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) blacha falista / trapezowa / perforowanaaluminiowa / miedziana / ocynkowana / stalowa
synonimy:
(1.2) płyta
(1.9) gorczek[2], gorneczek[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. blacharz m, blacharstwo n, blacharka ż, blaszak m, blachy nmos
zdrobn. blaszka ż
czas. blachować ndk.
przym. blacharski, blaszany, blaszkowy, blaszkowaty
związki frazeologiczne:
na blachę
etymologia:
niem. Blech[3][4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „blacha” w: Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 33.
  2. 2,0 2,1 2,2 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 34; dostęp: 27 października 2018.
  3. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 35.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „blacha” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.