Przejdź do zawartości

binda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

binda (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˈbʲĩnda], AS: [bʹĩnda], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) druk. szpagat do zszywania książki
(1.2) druk. dekoracyjne prążki na grzbiecie książki
(1.3) elastyczny grzbiet do bindowania dokumentów
(1.4) daw. opaska do podwiązywania wąsów; zob. też binda w Wikipedii
(1.5) daw. rodzaj diademu, ozdobna kobieca opaska na głowę
odmiana:
(1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbindabindy
dopełniaczbindybind
celownikbindziebindom
biernikbindębindy
narzędnikbindąbindami
miejscownikbindziebindach
wołaczbindobindy
przykłady:
składnia:
kolokacje:
binda rycerska
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bindownica, bindowanie
czas. bindować
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Binde[1][2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 34.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „binda” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

binda (język elfdalski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: /ˈbɪ̀ndɑ/, IPA: [ˈbɪ̀ndɑ]
znaczenia:

czasownik

(1.1) wiązać[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.nord. binda < pragerm. *bindaną < praindoeur. *bʰendʰ-
uwagi:
źródła:
  1. ↑ https://iecor.clld.org/languages/elfdalian

binda (język islandzki)

[edytuj]
wymowa:
IPA: /ˈpɪnta/
znaczenia:

czasownik

(1.1) wiązać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.nord. binda < pragerm. *bindaną < praindoeur. *bʰendʰ-
uwagi:
źródła:

binda (język szwedzki)

[edytuj]
binda (3.1)
bindor (3.2)
wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) zawiązywać, przywiązywać, przytraczać[1]
(1.2) wiązać, związywać, krępować[1]
(1.3) wiązać, łączyć[1]

czasownik zwrotny binda sig

(2.1) wiązać się (np. umową), zobowiązywać się[2]

rzeczownik, rodzaj wspólny

(3.1) opaska (higieniczna), opatrunek, bandaż[1]
(3.2) podpaska[1]
odmiana:
(1-2) att binda, binder, band, bundit, bind!; pres. part. bindande, perf. part. bunden
(3) lp en binda, bindan; lm bindor, bindorna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) fastbinda, fästa, knyta
(1.2) sammanbinda, sammanfoga
(1.3) förbinda, sammanhålla
(2.1) förbinda sig, förplikta sig, åta sig
(3.1) förband, bandage
(3.2) dambinda, mensskydd
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bindning, bindande
przym. bindande
związki frazeologiczne:
czasownik frazowy binda fast • binda för • binda ihop • binda in • binda om • binda samman • binda upp sig
etymologia:
st.nord. binda < pragerm. *bindaną < praindoeur. *bʰendʰ-
uwagi:
zobacz też: czasowniki nieregularne w języku szwedzkim
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „binda” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „binda sig” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=binda&oldid=8454224”