ablaktacja
ablaktacja (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌablakˈtat͡sʲja], AS: [ablaktacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•lak•ta•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. ogrod. metoda szczepienia roślin przez złączenie rosnących obok siebie roślin; zob. też ablaktacja w Wikipedii
- (1.2) zool. zaprzestanie karmienia młodego przez matkę
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ablaktacja ablaktacje dopełniacz ablaktacji ablaktacji / przest. ablaktacyj[2] celownik ablaktacji ablaktacjom biernik ablaktację ablaktacje narzędnik ablaktacją ablaktacjami miejscownik ablaktacji ablaktacjach wołacz ablaktacjo ablaktacje
- przykłady:
- (1.1) W czasie procesu ablaktacji łączy się dwie rosnące koło siebie rośliny, a po zrośnięciu odcina się jedną od systemu korzeniowego.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) zbliżenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) szczepienie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ablaktowanie n
- czas. ablaktować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. ablactatio → odstawienie, odłączenie[3][2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) аблактация ż
- niemiecki: (1.1) Ablaktation ż
- rosyjski: (1.1) аблактировка ż
- słowacki: (1.1) ablaktácia ż; (1.2) ablaktácia ż
- źródła:
- ↑ Hasło „ablaktacja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑ 2,0 2,1
Hasło „ablaktacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
