Hołownica
Hołownica (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie w rejonie koreckim obwodu rówieńskiego[1][2]; zob. też Hołownica w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Hołownica Hołownice dopełniacz Hołownicy Hołownic celownik Hołownicy Hołownicom biernik Hołownicę Hołownice narzędnik Hołownicą Hołownicami miejscownik Hołownicy Hołownicach wołacz Hołownico Hołownice
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Hołownicy • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Hołownicy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Hołownicy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Hołownicy • mieszkaniec / mieszkanka Hołownicy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Hołownicy • pochodzić z Hołownicy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Hołownicy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. hołownicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) Головница ż
- rumuński: (1.1) Holovnîțea
- ukraiński: (1.1) Головниця ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 316.
- ↑ Hasło „Hołownica” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.
