дзвонити

дзвонити (język ukraiński)

transliteracja:

dzvoniti

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) dzwonić

odmiana:

(1.1)

 

bezokolicznik			дзвони́ти
		liczba pojedyncza		liczba mnoga
	tryb rozkazujący
	1 os.			дзвоні́мо, дзвоні́м
	2 os.	дзвони́		дзвоні́ть
	czas przyszły
	1 os.	дзвони́тиму		дзвони́тимемо, дзвони́тимем
	2 os.	дзвони́тимеш		дзвони́тимете
	3 os.	дзвони́тиме		дзвони́тимуть
	czas teraźniejszy
	1 os.	дзвоню́		дзво́нимо, дзво́ним
	2 os.	дзво́ниш		дзво́ните
	3 os.	дзво́нить		дзво́нять
	imiesłów przymiotnikowy czynny
	imiesłów przysłówkowy współczesny		дзво́нячи
	czas przeszły
	m	дзвони́в		дзвони́ли
	ż	дзвони́ла
	n	дзвони́ло
	imiesłów przymiotnikowy przeszły
	imiesłów przymiotnikowy bierny
	forma bezosobowa
	imiesłów przysłówkowy uprzedni		дзвони́вши

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дзвеніння n, дзвоніння n, дзвенькання n, дзвенькіт m, дзвінкість ż, дзвін m, дзвінок m, дзвіночок m, дзвоник m, дзвіниця ż, дзвіничка ż, дзвонар m

czas. дзвеніти ndk., дзвенькати ndk., дзвенькотіти ndk.

przym. дзвінкий, дзвоникуватий

przysł. дзвінко

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: