ουρανός

ουρανός (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [uraˈnos]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) niebo, sklepienie niebieskie

(1.2) niebiosa, niebo, raj, siedziba boska

odmiana:

M17: lp D. ουρανού, B. ουρανό, W. ουρανέ; lm M. & W. ουρανοί, D. ουρανών, B. ουρανούς

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ουρανός m, ουρανολογία ż, ουράνιο n

przym. ουράνιος, ουρανομήκης

związki frazeologiczne:

καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται → prawdziwa cnota krytyk się nie boi

etymologia:

gr. οὐρανός

uwagi:

źródła:

ουρανός (język pontyjski)

transliteracja:

ouranós

wymowa:

IPA: /uraˈno̞s/, IPA: [uraˈno̞s]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) niebo

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. οὐρανός < praindoeur. *h₂u̯ers-

uwagi:

źródła: