nurt

nurt (język polski)

nurt (1.1)

wymowa:

IPA: [nurt], AS: [nurt] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hydrol. strumień wody w rzece na jej środku, który płynie szybciej niż reszta

(1.2) tendencje w sztuce, filozofii itp.

(1.3) ciąg wydarzeń

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nurt	nurty
dopełniacz	nurtu	nurtów
celownik	nurtowi	nurtom
biernik	nurt	nurty
narzędnik	nurtem	nurtami
miejscownik	nurcie	nurtach
wołacz	nurcie	nurty

przykłady:

(1.1) Czółno płynęło spokojnie, niesione z nurtem strumienia.

(1.2) Tworzył w nurcie poezji metafizycznej.

składnia:

(1.1) nurt + D.

(1.3) nurt + D.

kolokacje:

(1.1) bystry / lodowaty / rwący / silny / wartki / wodny nurt • porwane nurtem • zmagać się z nurtem

(1.2) awangardowy / dominujący nurt • nurt filozoficzny / literatury / malarstwa / muzyki • jeden z nurtów

(1.3) nurt dyskusji / wydarzeń / życia

synonimy:

(1.1) prąd

(1.2) kierunek, prąd, tendencja, trend

(1.3) bieg, przebieg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nurcik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *nurъtъ, prasł. *norъtъ (prawdop.)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) current, rapid; (1.2) current, trend; (1.3) course
• białoruski: (1.1) цячэнне n
• kataloński: (1.1) corrent m
• łaciński: (1.1) cursus m
• niemiecki: (1.1) Strömung ż
• rosyjski: (1.1) течение ż (tečenie); (1.2) течение ż (tečenie); (1.3) струя ż (struâ)
• włoski: (1.1) corrente m; (1.2) corrente m; (1.3) corso m

źródła: