Przejdź do zawartości

Zygmunt Berezowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Berezowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 września 1891
Potiejówka, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1979
Londyn, Wielka Brytania

Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1922
do 1927

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1930
do 1935

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowe

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 29 listopada 1944
do 10 lutego 1949/5 lipca 1945[1]

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowe

Poprzednik

Władysław Banaczyk

Następca

Roman Odzierzyński (jako kierownik ministerstwa)

Zygmunt Berezowski ps. Oleśnicki (ur. 17 września 1891 w Potiejówce na Kijowszczyźnie, zm. 1 lipca 1979 w Londynie) – polski prawnik, dziennikarz, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm I,II i III kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego oraz Stronnictwa Narodowego[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Wiktora i Marii z Wróblewskich. Ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi[3]. Studiował prawo w Krakowie i Kijowie. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”[3], od 1915 roku członkiem Ligi Narodowej[4]. Sekretarz generalny Polskiego Komitetu Wykonawczego na Rusi w latach 1917–1919. Członek Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w czasie I wojny światowej. W 1920 roku zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego.

W latach 1922–1935 był posłem na Sejm. W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji był członkiem klubu Związku Ludowo-Narodowego[5]. Był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Opieki nad Kresami. Działacz ZLN i SN. Od 1926 roku członek Wydziału Wykonawczego Obozu Wielkiej Polski. Członek Zarządu Głównego SN od 1928 roku. Od 1936 roku członek tajnego kierownictwa SN tzw. Dziewiątki. Redaktor pism „Polityka Narodowa” i „Warszawski Dziennik Narodowy”.

W czasie okupacji reprezentant SN w Radzie Jedności Narodowej.

Od 1944 do 1949 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w emigracyjnych rządach Tomasza Arciszewskiego i Tadeusza Komorowskiego. Przewodniczący Komitetu dla Spraw Kraju[6].

Grób Zygmunta Berezowskiego

Zmarł 1 lipca 1979 roku w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Gunnersbury (Sq. J, gr.9A.)[7].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994.
  • Leksykon historii Polski z 1995.
  • Emil Noiński, Z korespondencji Zygmunta Berezowskiego ze Stanisławem Mikołajczykiem (maj-październik 1944 r.), „Niepodległość i Pamięć” 2011, nr 34, s. 193-205.
  • Emil Noiński, Z korespondencji Zygmunta Berezowskiego w pierwszych miesiącach emigracji (maj – listopad 1944 r.), [w:] Archiwum Narodowej Demokracji, t. 2, red. J. Engelgard, M. Motas, Warszawa 2014, s. 277-310.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 5 lipca 1945 rząd RP na uchodźstwie utracił powszechne uznanie międzynarodowe
  2. Berezowski Zygmunt, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-12-01].
  3. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 13. [dostęp 2021-06-29].
  4. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 570.
  5. Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923, s. 468.
  6. Stanisław Dzięciołowski, Parlament Polski Podziemnej 1939–1945, Warszawa 2004, s. 14, 138.
  7. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).