Zygfryd Friedek

Zygfryd Friedek
Data i miejsce urodzenia	19 października 1944 ; Opole
Kariera seniorska
Lata	Klub
	Liga polska
1963	Kolejarz Opole
1964–1965	Polonia Bydgoszcz
1966–1975	Kolejarz Opole
1977–1979	Stal Rzeszów

Zygfryd Friedek (ur. 19 października 1944 w Opolu) – polski żużlowiec.

Ligowe punkty zdobywał dla trzech polskich klubów. W latach 1964–1965 był zawodnikiem bydgoskiej Polonii, z którą w 1964 roku zdobył brązowy medal DMP. Drugi taki sukces odniósł w 1970 roku, gdy już startował w zespole Kolejarza Opole. To w okresie występów w opolskiej drużynie (1963, 1966–1975) sięgał po swoje największe sukcesy indywidualne. Jednym z najważniejszych był udział żużlowca w historycznym, bo pierwszym rozgrywanym w Polsce finale Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu w roku 1970, kiedy na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu zajął XV miejsce. Odegrał czołową rolę w dwóch finałach indywidualnych mistrzostw kraju. W 1967 roku w Rybniku wywalczył brązowy medal, a w 1971, też na stadionie rybnickim, uplasował się na wysokiej piątej pozycji. Także dwukrotnie stawał na starcie finałów Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski w 1968 roku w Lesznie stanął na trzecim stopniu podium, a rok później w Lublinie był przedostatni, piętnasty. Po dwa finałowe występy zanotował w rozgrywkach o Złoty i Srebrny Kask. W tych pierwszych był siódmy w pamiętnym 1970 roku i piąty w następnym sezonie. W 1966 roku wygrał pierwszą edycją Srebrnego Kasku, a w następnej edycji uplasował się na drugiej pozycji. Sportową karierę zakończył występami w rzeszowskim klubie, zdobywał punkty dla tamtejszej Stali w latach 1977–1979.

Zwyciężył w historycznie pierwszym plebiscycie na najlepszego sportowca województwa opolskiego za rok 1967, zorganizowanego przez redakcję „Trybuny Opolskiej”^[1].