Zamek w Kole
nr rej. 30/380 z 17.01.1953[1] | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Wysokość całkowita |
ok. 17 m (zachowany fragment wieży) |
Rozpoczęcie budowy |
po 1365 |
Ukończenie budowy |
przed 1383 |
Zniszczono |
po 1577 |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele |
starostowie kolscy |
Położenie na mapie Koła | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu kolskiego | |
52°11′51,3″N 18°36′31,0″E/52,197583 18,608611 |
Zamek w Kole, zamek w Gozdowie – warowny zamek wzniesiony na polecenie króla Kazimierza Wielkiego po 1365 roku w okolicach miasta Koła, na terenie miejscowości Gozdów. Zamek zabezpieczał drogę prowadzącą z Wielkopolski w kierunku Łęczycy przez dolinę Warty. Budowla znajduje się na sztucznym wzniesieniu w zakolu Warty.
Zamek królewski należący do starostwa kolskiego, pod koniec XVI wieku leżał w powiecie konińskim województwa kaliskiego[2].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Pierwotna stała zabudowa zamku została zniszczona w wyniku pożaru, a jej szczątków użyto do zniwelowania dzisiejszego wzgórza zamkowego[3][4].
Najstarszym elementem zamku była wieża-donżon[5], według niektórych źródeł ufundowana przez Władysława Łokieteka[4]. Podczas badań archeologicznych przeprowadzonych w 2019 roku na wapiennej wylewce fundamentowej wieży odnaleziono srebrny kwartnik wybity w Krakowie w latach 1367–1370, co wskazuje na to, że fundatorem zamku był Kazimierz III Wielki[6][7]. Wieża miała wymiary 11,8 x 13,2 metra[8][9] lub ok. 11,75 x 15 metrów[3], a grubość muru wynosiła 2,5 metra[3][8]. Z murów obwodowych wieży zamkowej zachowały się jedynie fragmenty konstrukcji piwnic[8]. W wieży zachowany był podział na dwa pomieszczenia o wymiarach 7,20 x 6,80 oraz 6,80 x 2,20 metrów, w mniejszym pomieszczeniu odnaleziono pozostałości studni[9]. Do budowy wieży użyto wczesnośredniowiecznych ciosów piaskowca, co wskazuje na to, że budulec pochodził z rozbiórki lub przebudowy romańskiej budowli sakralnej[6].
Na podstawie badań archeologicznych w latach 70. XX wieku stwierdzono, że wieża bramna oraz mury obwodowe dobudowano do wieży mieszkalnej[10]. Mury objęły teren na planie prostokąta o wymiarach 50 x 30 metrów[8]. Mury obwodowe wybudowano na fundamencie kamiennym, a ściany z cegieł w wiązaniu gotyckim i wendyjskim[11]. Budowa murów, baszty głównej i budynku bramy datowana jest na przełom XIV i XV wieku lub XV wiek[11]. Mury zdobione są zendrówkami[12].
Dzięki tym samym badaniom odkryto, że w XV wieku przeprowadzono intensywne prace budowlane przy wieży mieszkalnej[10]. W południowej i zachodniej części dziedzińca nie istniała murowana zabudowa, istniały tam najprawdopodobniej tylko budynki drewniane lub szachulcowe[13] oraz studnie. Podczas badań archeologicznych w 1979 roku na terenie dziedzińca odsłonięto 3 prostokątne półziemianki[9]. Sam dziedziniec nie był murowany, na podzamczu odnaleziono również ślady drewnianych umocnień zabezpieczających budowlę od strony zalewowej[14].
We wschodnim odcinku muru umieszczono wieżę główną (basztę), zachowaną obecnie do wysokości ok. 17 metrów. Wieża ta wybudowana jest na planie kwadratu o wymiarach około 8 x 8 metrów, na wysokości około 8 metrów przechodzi w cylinder[15][16]. Nie zachowały się żadne ślady po zwieńczeniu wieży[15]. W murze wieży istniał najprawdopodobniej drewniany wykusz, prawdopodobnie pełniący funkcję latrynową[17]. Na górne kondygnacje baszty wiedzie wejście z muru obwodowego, poprowadzone przez klatkę schodową umieszczoną w grubości muru[16]. Przy południowo–wschodnim fragmencie muru, w odległości około 8 metrów od wieży głównej, znajdował się budynek bramny[17].
Najlepiej zachowane są jest południowo– i północno–zachodni fragment murów zamkowych, które obecnie mają wysokość około 10 metrów[17]. Mur północny zachowany jest tylko w partiach fundamentowych, najprawdopodobniej na skutek działań wód oraz w wyniku rozbiórki[18]. Całość zamku otoczona była fosą[19].
Zamek był przede wszystkim budowlą o charakterze militarnym, toteż przypuszcza się, że wyposażenie było raczej skromne. Być może bogatszy wystrój architektoniczny zastosowano w budynku na terenie zamku podczas rezydowania w nim księżnej Anny sochaczewskiej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowę zamku w Kole Kazimierzowi Wielkiemu przypisał Jan Długosz[20]. Zamek został wybudowany w ostatnich latach panowania Kazimierza[6], nie ma jednak informacji o tym kiedy budowa zamku została ukończona. Następna wzmianka o zamku w Kole pojawia się dopiero w Kronice Janka z Czarnkowa, według której w 1383 roku starosta Krystyn z Kozichgłów wraz z kilkoma innymi rycerzami wyruszył z kolskiego zamku plądrować dobra arcybiskupie, czyli Grzegorzew i Turek[20][6]. Zamek był siedzibą starostów kolskich, a podczas ich nieobecności zajmowali go burgrabiowie[21].
Badania archeologiczne wykazały, że pierwszym obronnym elementem założenia była wieża – donżon na planie prostokąta, zbudowana z cegły na fundamentach kamiennych pochodzących z rozbiórki innego obiektu i otoczona wałem drewniano-ziemnym, którą mógł wybudować Bolesław Pobożny (według M. Żemigały), Henryk Głogowczyk, Wacław II, Władysław Łokietek (według T. Poklewskiego-Koziełła) albo, co potwierdzono podczas ostatnich badań, Kazimierz Wielki[6] (według T. Olszackiego[22], J. Tomali). Razem z zamkiem w czasach Kazimierza Wielkiego został wybudowany również kościół farny Podwyższenia Krzyża Świętego[4].
Na kolskim zamku wielokrotnie przebywał król Władysław Jagiełło, prawdopodobnie w wyniku tych wizyt zapoczątkowany został zwyczaj odbywania się w Kole zjazdów generalnych szlachty wielkopolskiej, które często obradowały w obecności króla[23]. W XV wieku na zamku przeprowadzono intensywne prace budowlane[10]. W 1475 roku święta Bożego Narodzenia oraz styczeń 1476 roku spędzili w kolskim zamku król Kazimierz Jagiellończyk i Elżbieta Rakuszanka[24]. Podczas ich pobytu przyjęto na zamku członków powracającego z Bawarii orszaku weselnego Jadwigi Jagiellonki, którzy przynieśli jednak ze sobą zarazę i wielu z nich zmarło w Kole, wśród nich m.in. podstoli litewski Wojciech Moniwid i rycerz Jan Czyżowski[23][25].
W latach 1476–1481 zamek był siedzibą księżnej sochaczewskiej Anny[10][6], podczas jej obecności w Kole mieszkała na zamku wraz ze starostą kolskim i swoim dworem[26]. Gdy zawiązywał się opozycyjny dla Zakonu Związek Pruski, jego przedstawiciele spotkali się z Kazimierzem Jagiellończykiem w Kole. W 1513 roku na zamku przebywał król Zygmunt Stary. Do 1577 roku na zamku rezydowali starostowie kolscy, którzy opuścili go jednak na rzecz Kościelca[10][27]. Po opuszczeniu zamku przez starostów zaczął on popadać w ruinę[10], chociaż możliwe, że przez jakiś czas był jeszcze zamieszkany[28]. Co najmniej do drugiej połowy XVI wieku na zamku funkcjonował sąd starościński[29].
W 1655 roku Erik Dahlbergh określał już na swoim planie kolski zamek jako castellum destructum[10][29]. Za panowania Augusta III Sasa Sejm darował ruiny zamku kolskim bernardynom, którzy użyli materiału z zamku do odbudowy zniszczonego kościoła[10], rozebrano wtedy najprawdopodobniej wieże mieszkalną[30], lecz prace zostały w końcu przerwane w związku z trudnościami w pozyskiwaniu materiału[28][31]. W 1815 roku zamek wizytowany był przez Klemensa Kołaczkowskiego w celu ocenienia możliwości wykorzystania umocnień do celów militarnych[30].
Stan obecny
[edytuj | edytuj kod]Ruiny zamku położone są około 3 km od centrum miasta, na pograniczu osiedla Przedmieście Kaliskie oraz miejscowości Gozdów.
Od 2005 roku w pobliżu zamku organizowany jest Koło Bluesa Festival.
W sierpniu 2019 roku studenci Wydziału Archeologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza pod kierownictwem Artura Różańskiego i Tomasza Olszackiego prowadzili na kolskim zamku prace archeologiczne, mające być wstępem do opracowania dokumentacji i następnej rewitalizacji ruin zamku[32].
W połowie czerwca 2020 roku archeolodzy z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie rozpoczęli na zamku badania geofizyczne[33]. W sierpniu tego samego roku rozpoczęto konserwację fragmentu północnego muru zamku, koszt prac wyceniono na 415 tysięcy złotych, kwotę 200 tysięcy pokryła dotacja z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego[34].
We wrześniu 2020 roku burmistrz Koła Krzysztof Witkowski poinformował, że na najbliższe lata planowane jest stworzenie wokół zamku „dużego centrum rekreacyjnego” – ma tam powstać m.in. plaża oraz baza gastronomiczna[35].
Badania archeologiczne i przedsięwzięcia konserwatorskie
[edytuj | edytuj kod]Na zamku kilkakrotnie przeprowadzano badania archeologiczne:
- 1977–1983 przez Muzeum Okręgowe w Koninie pod kierunkiem Łucji Pawlickiej-Nowak[31]
- Od 2019 przez studentów Wydziału Archeologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza pod kierownictwem Artura Różańskiego i Tomasza Olszackiego
- 2020 – badania geofizyczne przez archeologów z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Pierwszą inwentaryzację ruin kolskiego zamku przeprowadził w 1851 roku Kazimierz Stronczyński[36]. Do czasów I wojny światowej nie przeprowadzano na zamku żadnych konserwacji, postulował o nie w tym czasie m.in. Michał Rawita Witanowski, który prosił o to m.in. hrabiego Aleksandra Cypriana von Kreutza. W okresie międzywojennym drobne prace podejmowano z inicjatywy m.in. Czesława Freudenreicha i Ignacego Ziębowicza, w tych samych latach jednak miejscowi rolnicy wybierali z ruin zamku kamień[36].
Ruiny zamku wpisano do rejestru zabytków 17 stycznia 1953 roku, w tym samym roku przeprowadzono na zamku inwentaryzację i wstępne badania[36]. W tym czasie przeprowadzono również prace budowlane, których celem miało być uzupełnienie i zabezpieczenie zachowanych fragmentów murów, nie zostały one jednak przeprowadzone do końca[36][37]. Na przełomie 1954 i 1955 roku zamek i wzgórze zamkowe zostały włączone do systemu wałów przeciwpowodziowych, co doprowadziło jednak do naruszenia wschodniego narożnika zamku[37].
W 1971 roku, po kolejnych aktach wandalizmu i wybierania kamienia na zamku, po interwencji wojewódzkiego konserwatora zabytków, ustawiono na zamku tablice informacyjne oraz naprawiono szkody wyrządzone przez wandali, prace te jednak nie zostały wykonane fachowo[37]. W 1977 roku na zlecenie wojewódzkiego konserwatora zabytków powstała dokumentacja techniczna i inwentaryzacja fotogrametryczna zamku, zlecono wtedy też naprawę korony murów i szkarp oraz naprawę rys, pęknięć i uzupełnienie brakujących cegieł. W 1983 roku przeprowadzono inwentaryzację pomiarową wieży i zachowanym murów, a rok później również wykonanie projektu zabezpieczenia zamku[38]. W trakcie prac w okresie PRL-u uporządkowano ruiny, nie zabezpieczono jednak w ogóle ruin wieży mieszkalnej oraz części murów, a części prac nie wykonano do końca[39].
W 2020 roku rozpoczęto kolejne prace konserwacyjne na zamku[40]. Podczas wykopalisk w październiku 2020 roku na zamku odnaleziono m.in. fragmenty ceramiki, metali i kości oraz przedmioty wykonane ze złota[41]. Znaleziono również złoty pierścień datowany na II połowę XIV wieku[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2012-12-10] .
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 243.
- ↑ a b c Olszacki 2012 ↓, s. 116.
- ↑ a b c Baciński 2005 ↓, s. 14.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 25.
- ↑ a b c d e f Nuszkiewicz 2023 ↓, s. 7.
- ↑ a b Witkowski 2024 ↓, s. 11.
- ↑ a b c d Baciński 2005 ↓, s. 28.
- ↑ a b c Pawlicka-Nowak 1979 ↓, s. 219.
- ↑ a b c d e f g h Baciński 2005 ↓, s. 15.
- ↑ a b Witkowski 2024 ↓, s. 12.
- ↑ Witkowski 2024 ↓, s. 13.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 32.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 26.
- ↑ a b Baciński 2005 ↓, s. 29.
- ↑ a b Witkowski 2024 ↓, s. 14.
- ↑ a b c Baciński 2005 ↓, s. 30.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 27.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 33.
- ↑ a b Olszacki 2012 ↓, s. 107.
- ↑ Witkowski 2024 ↓, s. 8.
- ↑ Anna Kułakowska , Podsumowali dotychczasowe badania archeologiczne na zamku [online], OkrągłeMiasto.pl, 30 sierpnia 2019 [dostęp 2020-02-13] (pol.).
- ↑ a b Olszacki 2012 ↓, s. 108.
- ↑ Nuszkiewicz 2023 ↓, s. 10.
- ↑ Nuszkiewicz 2023 ↓, s. 11.
- ↑ Witkowski 2024 ↓, s. 9.
- ↑ Nuszkiewicz 2023 ↓, s. 15.
- ↑ a b Olszacki 2012 ↓, s. 110.
- ↑ a b Witkowski 2024 ↓, s. 15.
- ↑ a b Baciński 2005 ↓, s. 16.
- ↑ a b Olszacki 2012 ↓, s. 111.
- ↑ Rozpoczęły się prace archeologiczne na zamku - Kolski Portal Internetowy e-kolo.pl [online], www.e-kolo.pl, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2020-10-04] (pol.).
- ↑ Badania geofizyczne na zamku. Co pozwolą odkryć? - Kolski Portal Internetowy e-kolo.pl [online], www.e-kolo.pl, 18 lipca 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).
- ↑ Rozpoczęto konserwację muru kolskiego zamku - Kolski Portal Internetowy e-kolo.pl [online], www.e-kolo.pl, 20 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).
- ↑ Wokół zamku powstanie duże centrum rekreacyjne? - Kolski Portal Internetowy e-kolo.pl [online], www.e-kolo.pl, 2 października 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).
- ↑ a b c d Baciński 2005 ↓, s. 85.
- ↑ a b c Baciński 2005 ↓, s. 86.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 87.
- ↑ Baciński 2005 ↓, s. 89.
- ↑ Rozpoczęto konserwację muru kolskiego zamku [online], www.e-kolo.pl, 20 sierpnia 2020 [dostęp 2022-08-02] (pol.).
- ↑ Archeolodzy znaleźli prawdziwy złoty skarb w ruinach kolskiego zamku! Czy trafi do naszego Muzeum? [WIDEO] [online], Kurier Kolski [dostęp 2020-10-13] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Baciński , Zamek królewski w Kole, Koło–Wąbrzeźno: Wąbrzeskie Zakłady Graficzne, 2005, ISBN 83-87605-11-5 .
- Piotr Maluśkiewicz. Ziemia Konińska. Konin 1997
- Józef Stanisław Mujta, 635 lat miasta Koła, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 1997, ISBN 83-86139-34-X .
- Tomasz Nuszkiewicz , Siedziba starostów - zamek kolski, Koło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole, 2023, ISBN 978-83-968900-7-8 .
- Tomasz Olszacki , Zamek w Kole w świetle wyników badań archeologicznych (1977-1983) i nowych interpretacji, [w:] Królewskie miasto Koło Studia w 650. rocznicę lokacji miasta Koła, red. Izabela Skierska, Izabela Skierska, Koło: Urząd Miejski w Kole, 2012, s. 105-174, ISBN 978-83-62485-84-0, OCLC 812761310 .
- Łucja Pawlicka-Nowak, Koło, woj. konińskie. Zamek, „Informator Archeologiczny”, 13, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 1979, s. 218-219, ISSN 0085-1876 .
- Krzysztof Witkowski, Zamek kolski, Koło: Gmina Miejska Koło, 2024, ISBN 978-83-968900-8-5 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Fortece I Rzeczypospolitej
- Zamki w województwie wielkopolskim
- Ruiny zamków w Polsce
- Starostwo kolskie
- Zabytki nieruchome w Kole
- Zamki i pałace królewskie I Rzeczypospolitej (województwo kaliskie)
- Zamki i pałace starościńskie I Rzeczypospolitej
- Zamki Wielkopolski
- Architektura gotyku w województwie wielkopolskim
- Budynki mieszkalne w Kole
- Fundacje świeckie Kazimierza III Wielkiego
- Zamki królewskie w Polsce