Wiktor Iwoń

Wiktor Iwoń
	pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	5 września 1925 ; Terepol w powiecie rówieńskim
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 2013 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1944-1987
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego
Jednostki	1 zapasowy pułk piechoty; 1 pułk lotnictwa myśliwskiego; 13 pułk lotnictwa myśliwskiego; 28 pułk lotnictwa myśliwskiego; 11 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego; 4 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego
Stanowiska	dowódca pułku, dowódca dywizji
	Odznaczenia

Wiktor Iwoń (ur. 5 września 1925 w miejscowości Terepol w powiecie rówieńskim, zm. 20 czerwca 2013 w Warszawie) – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, dowódca 11 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego (1957-1963) oraz 4 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego (1965-1972).

Życiorys

Przed wojną ukończył siedmioklasową szkołę powszechną w Równem, a następnie jeszcze dwie klasy szkoły średniej. W lutym 1944 roku powołany do służby w ludowym Wojsku Polskim. Służył w 1 zapasowym pułku piechoty. W czerwcu 1944 został skierowany na szkolenie pilotażowe do 10 Wojskowej Szkoły Lotniczej Wyszkolenia Podstawowego w Soroczyńsku. Od grudnia 1944 kontynuował szkolenie lotnicze w Kaczyńskiej Wyższej Wojskowej Szkole Lotniczej dla Pilotów w Krasnym Kucie. Po ukończeniu szkoły powrócił do Polski w czerwcu 1946 i został skierowany do 1 pułku lotnictwa myśliwskiego. W lipcu 1946 promowany do stopnia chorążego. W lutym 1948, podczas służby w 1 pułku lotnictwa myśliwskiego został starszym pilotem, a w lutym 1949 dowódcą klucza lotniczego. W sierpniu 1951 objął stanowisko dowódcy eskadry w 13 pułku lotnictwa myśliwskiego w Warszawie. Od sierpnia 1952 był dowódcą eskadry, a od grudnia 1952 do listopada 1953 był dowódcą 28 pułku lotnictwa myśliwskiego w Słupsku. Pułk ten wchodził w skład 10 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego.

Od listopada 1953 do października 1954 ukończył Kurs Doskonalenia Oficerów w Taganrogu w ZSRR. Przez kolejne trzy lata, do grudnia 1957 był dowódcą 13 pułku lotnictwa myśliwskiego w Łęczycy. Następnie od grudnia 1957 do lipca 1963 był dowódcą 11 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Świdwinie. W 1961 uzyskał świadectwo maturalne w miejscowym liceum ogólnokształcącym. Od lipca 1963 do lipca 1965 studiował w Wojskowa Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie. Po ukończeniu studiów był w latach 1965-1972 dowódcą 4 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku. Przez kolejne 15 lat (listopad 1972 - lipiec 1987) był pomocnikiem do spraw lotnictwa dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego. W lipcu 1987 zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł w stan spoczynku.

W październiku 1987 roku Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do "Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich".

Pilot wojskowy pierwszej klasy, spędził w powietrzu ponad 4000 godzin na różnych typach samolotów.

Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2012. Warszawa: Bellona, 2015, s. 157-158. ISBN 978-83-11-13990-9. OCLC 924867180.
Wojsko Ludowe, nr 12, grudzień 1987