Wikipedysta:Matrek/brudnopis/Dowódcy u-bootów
Bitwy morskie kampanii wokół Guadalcanalu – lista przedstawia zestawienie bitew morskich stoczonych między 7 sierpnia 1942, a 9 lutego 1943 roku, wokół wyspy Guadalcanal w kampani na Wyspach Salomona, oraz poniesionych w nich strat.
Bitwa pod Savo
[edytuj | edytuj kod]W odpowiedzi na amerykańskie lądowanie na wyspach Guadalcanal i Florida na wyspach Salomona, japońska marynarka wojenna, przedsięwzięła nocny atak na morskie siły inwazyjne. Japońskie dowództwo w Rabaul skierowało do operacji siedem krążowników oraz niszczyciel, które okrążyć miały od południa wyspę Savo i uderzyć na południowe siły inwazyjne atakujące Guadalcanal, po czym skręcając na północ, wykonać uderzenie na siły północne atakujące wyspę Florida i Tulagi. Do wykonania zadania wyznaczone zostały okręty 8. Floty pod dowództwem wadm. Gun’ichi Mikawy, w postaci krążowników „Chōkai”, „Aoba”, „Furutaka”, „Kako”, „Kinugasa”, „Tenryū” oraz „Yūbari” oraz niszczyciela „Yūnagi[1]
W tym czasie lądowanie amerykańskiej 1. Dywizji Piechoty Morskiej ochraniały w bezpośredniej odległości okręty dowodzonej przez brytyjskiego wiceadmirała Victora Crutchleya Task Group 62.6, w której skład wchodziły strzegące wejścia do cieśniny po północnej i południowej stronie Savo dwa niszczyciele dozoru radarowego USS „Blue” (DD-387) oraz „Ralph Talbot” (DD-390), a także południowa grupa krążowników ochraniająca lądowanie na Gudalcanalu, w składzie australijskich ciężkich krążowników HMAS „Australia” oraz Canberra” i amerykańskiego okrętu tej klasy USS „Chicago” (CA-29), wspartych amerykańskimi niszczycielami USS „Bagley” i „Patterson”. Ochraniającą lądowanie oddziałów 1. dywizji marines na wyspie Florida oraz w Tulagi północną grupę krążowników, tworzyły USS „Vincennes” (CA-44), „Quincy” (CA-39) i „Astoria” (CA-34), z niszczycielami USS „Helm” (DD-388) oraz „Wilson” (DD-408)[1].
Japońska operacja całkowicie zaskoczyła oba ugrupowania amerykańskie. Wykorzystując wysokiej jakości urządzenia obserwacji nocnej, wyćwiczoną taktykę ataku nocnego, błędy w alianckim systemie dowodzenia i łączności, oraz wynikający z zaskoczenia i ciemności chaos, marynarka japońska zadała duże straty siłom amerykańskim. Siły japońskie z drugiej strony, odniosły jedynie niewielkie uszkodzenia[a]. Zwarcie to uważane jest do dziś, za największą w historii klęskę amerykańskiej marynarki wojennej w pojedynczej bitwie. Zdecydowane japońskie zwycięstwo nie zostało jednak wykorzystane, gdyż dowodzący japońskim ugrupowaniem wadm. Gun’ichi Mikawa, po zatopieniu szeregu alianckich krążowników, nie przeprowadził ataku na rozładowywane transportowce przeciwnika, lecz okrążając Savo od północnej strony, wycofał swoje siły do Rabaul.
Bitwa pod Savo 9 sierpnia 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Starty alianckie[3] | ||
krążowniki ciężkie | „Vincennes”, „Quincy”, „Astoria”, „Canberra” | „Chicago” |
Niszczyciele | „Patterson”, „Ralph Talbot” | |
Zabici: 1077 | ||
Straty japońskie[3] | ||
Krążowniki ciężkie | „Chōkai”, „Aoba” |
Bitwa koło Wschodnich Wysp Salomona
[edytuj | edytuj kod]Bitwa koło wschodnich Wysp Salomona 24–25 sierpnia 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[3] | ||
Lotniskowiec | „Enterprise” | |
Zabici: 38 | ||
Straty japońskie[3] | ||
Lotniskowiec lekki | „Ryūjō” | |
Krążownik lekki | „Jintsu” |
Bitwa koło przylądka Ésperance 11–12 października 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[3] | ||
Niszczyciele | „Duncan” | „Farenholt” |
Ciężki krążownik | „Salt Lake City” | |
Krążownik lekki | „Boise” | |
Zabici: 163 | ||
Straty japońskie[3] | ||
Ciężkie krążowniki | „Furutaka” | „Aoba” |
Niszczyciele | „Fubuki”, „Murakumo”, „Natsugumo” |
Bitwa pod Santa Cruz 26 października 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[4] | ||
Lotniskowce | „Hornet” | „Enterprise” |
Pancernik | „South Dakota” | |
Ciężki krążownik | „Portland” | |
Krążownik lekki | „San Juan” | |
Niszczyciele | „Porter” | „Smith”, „Hughes” |
Straty lotnicze | Samoloty | Zabici lotnicy |
81 | 20[i] | |
Zabici: 262 | ||
Straty japońskie[4] | ||
Lotniskowce | „Shōkaku”, „Zuihō” | |
Ciężki krążownik | „Chikuma” | |
Straty lotnicze | Samoloty | Lotnicy |
97 | 148 |
I bitwa pod Guadalcanalem 12/13 listopada 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[4] | ||
Krążowniki ciężkie | „Atlanta” | „San Francisco”, „Portland” |
Niszczyciele | „Cushing”, „Laffey”, „Barton”, „Monssen” | „Aaron Ward”, „Sterett” |
Zabici: 1439 | ||
Straty japońskie[4] | ||
Pancernik | „Hiei” | |
Niszczyciele | „Akatsuki”, „Yudachi” |
II bitwa pod Guadalcanalem 14/15 listopada 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[4] | ||
Pancerniki | „South Dakota” | |
Niszczyciele | „Walke”, „Preston”, „Benham” | „Gwin” |
Zabici: 242 | ||
Straty japońskie[4] | ||
Pancernik | „Kirishima” | |
Ciężki krążownik | „Atago” | |
Niszczyciel | „Ayanami” |
Bitwa pod Tassafaronga 30 listopada 1942 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[4] | ||
Krążowniki ciężkie | „Northampton” | „Minneapolis”, „New Orleans”, „Pensacola” |
Zabici: 395 | ||
Straty japońskie[4] | ||
Niszczyciel | „Takanami” |
Bitwa pod Rennell 29–30 stycznia 1943 | ||
---|---|---|
Zatopione | Uszkodzone | |
Straty amerykańskie[3] | ||
Zabici: ____ | ||
Straty japońskie[3] | ||
class="wikitable"
Alianci | Japonia | |||
---|---|---|---|---|
Tonaż | Tonaż | |||
Pancerniki | 0 | 2 | 73 200 | |
Ciężkie krążowniki | 6 | 76 600 | 3 | 31 500 |
Krążowniki lekkie | 2 | 16 800 | 1 | 5 700 |
Niszczyciele | 14 | 22 815 | 11 | 20 930 |
Okręty podwodne | 0 | 6 | 11 300 | |
Lotniskowce | 2 | 44 600 | 1 | 12 700 |
Ogółem | 24 | 160 815 | 24 | 155 330 |
Straty osobowe | ||||
US Navy | 5 041 | |||
US Marines / armia | 1 592 | armia | 28 000[7][i]. |
- ↑ W tym 14 700 zabitych i zaginionych w akcji, 9000 zmarłych
z głodu i chorób, 4300 straconych w transporcie morskim
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dopiero dzień po bitwie, 10 sierpnia, amerykański okręt podwodny USS S-44 (SS-155) zatopił powracający do Rabaul japoński ciężki krążownik „Kako”[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b James Hornfischer: Neptune's Inferno, s. 65
- ↑ Clay Blair: Silent victory, s. 298-299
- ↑ a b c d e f g h James Hornfischer: Neptune's Inferno, s. 435
- ↑ a b c d e f g h James Hornfischer: Neptune's Inferno, s. 436
- ↑ James Hornfischer: Neptune's Inferno, s.235
- ↑ James Hornfischer: Neptune's Inferno, s. 437
- ↑ Ian Toll: The Conquering Tides s. 187
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Clay Blair: Silent victory: the U.S. submarine war against Japan. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2001. ISBN 1-55750-217-X.
- James Hornfischer: Neptune's Inferno; The US Navy at Guadalcanal. 2011. ISBN 978-0-553-80670-0.
- Ian W. Toll: The Conquering Tide. T. War in the Pacific Islands, 1942–1944. Nowy Jork: Norton & Company, September 21, 2015, seria: Pacific War Trilogy. ISBN 0-393-08064-1.
- Allyn Nevitt: IJN Kuroshio: Tabular Record of Movement. combinedfleet.com. [dostęp 2022-09-10].
- Allyn Nevitt: IJN Arashi: Tabular Record of Movement. combinedfleet.com. [dostęp 2022-09-10].
- Allyn Nevitt: IJN Hamakaze: Tabular Record of Movement. combinedfleet.com. [dostęp 2022-09-10].
- Allyn Nevitt: IJN Teruzuki: Tabular Record of Movement. combinedfleet.com. [dostęp 2022-09-10].