Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Le5zek/brudnopis8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czwórka z Guildford oraz Siódemka Maguire to zbiorcze nazwy dwóch grup osób oskarżonych o udział i współdziałanie w zamachach bombowych na pub w Guildford w dniu 5 października 1974 r, które a zostały ostatecznie uniewinnione. Czwórka z Guildford została skazana za zamachy bombowe przeprowadzone przez Tymczasową Irlandzką Armię Republikańską (IRA), a Siódemka Maguire została skazana za przygotowywanie materiałów wybuchowych do tych zamachów. Wyroki wobec członków obu grup zostały uchylone w procesach apelacyjnych (odpowiednio w 1989 i 1991 r.) Trzech funkcjonariuszy policji zostało oskarżonych o spisek mający na celu wypaczenie wymiaru sprawiedliwości, lecz uniewinniono ich.

Czwórka z Guildford

[edytuj | edytuj kod]

Czwórka z Guildford została oskarżona o bezpośredni udział w atakach IRA. Byli to:

Pozwany Wiek w
chwili aresztowania
 Skazany za
Paul Michael Hill 21
  • zamach bombowy w Guildford
  • zamach bombowy w Woolwich
  • zabójstwo brytyjskiego żołnierza Briana Shawa
Gerard Patrick „Gerry” Conlon 21
  • zamach bombowy w Guildford
Patrick Joseph „Paddy” Armstrong 25
  • zamach bombowy w Guildford
  • Bombardowanie Woolwich
Carole Richardson 17
  • zamach bombowy w Guildford

Po aresztowaniu wszyscy czterej oskarżeni przyznali się do zamachu bombowego.[1] Oświadczenia te zostały później wycofane, ale pozostały dowodem w sprawie. Przyznania miały być wynikiem presji ze strony policji: od zastraszania po tortury, groźby wobec członków rodzin jak również skutkiem odstawienia narkotyków. Conlon napisał w autobiografii, że kluczowym czynnikiem w jego wymuszonym przyznaniu się do winy był fakt, że zaostrzone przepisy antyterrorystyczne uchwalone na początku lat 70. pozwoliły policji przetrzymywać podejrzanych bez postawienia zarzutów nawet przez tydzień (zamiast dotychczasowego limitu 48 godzin) zatem nie wytrzymał głodu narkotykowego. [2]

Cała czwórka została skazana 22 października 1975 r. za morderstwo i inne zarzuty oraz skazana na dożywocie – obligatoryjne dla dorosłych skazanych za morderstwo. Richardson, nieletnia w momencie zamachu czasie bombardowań, otrzymał nieokreślony wyrok „ z przyjemnością Jej Królewskiej Mości ” za morderstwo i dożywocie za spisek. Sędzia Donaldson, który również przewodniczył procesowi Maguire Seven, wyraził ubolewanie, że Czwórka nie została oskarżona o zdradę stanu, za którą nadal obowiązywała kara śmierci . [3] Chociaż od 1964 roku w Wielkiej Brytanii nie wykonywano egzekucji, za zdradę groziła kara śmierci aż do 1998 roku . Normalną praktyką było konsultowanie się z sędziami przez Sekretarza Spraw Wewnętrznych przy rozważaniu zwolnienia z kary dożywotniego pozbawienia wolności, zamiast płacenia ceł na rozprawie, ale sędzia, wierząc, że może umrzeć przed zwolnieniem, zalecił Conlonowi 30 lat, 35 dla Armstronga i do „wielkiego wieku” dla Hilla.

Czwórka z Guildford nie „pasowała do rachunku” zaangażowania IRA w zależności od sposobu, w jaki żyli. Paddy Armstrong i Carole Richardson, Angielka, mieszkali w skłocie i byli zamieszani w narkotyki i drobne przestępstwa. [4] Conlon twierdził w kilku miejscach w swojej autobiografii, że IRA nie zabrałaby go ze względu na jego historię kradzieży sklepowych i innych drobnych przestępstw, i że został wydalony z Fianna Éireann, irlandzkiej republikańskiej organizacji młodzieżowej silnie powiązanej z Tymczasową IRA. [2]

Maguire Seven

[edytuj | edytuj kod]

Siódemka Maguire została oskarżona o posiadanie nitrogliceryny rzekomo przekazanej IRA do produkcji bomb po tym, jak policja dokonała nalotu na dom Anne Maguire (ciotka Conlona) w West Kilburn w dniu 3 grudnia 1974 roku.

Zostali osądzeni i skazani 4 marca 1976 r. i otrzymali następujące wyroki:

Pozwany Relacja rodzinna Wiek w
chwili aresztowania 		Wyrok
Harry Maguire 40 14 lat
Patryk Maguire Mąż Anny 42 14 lat
Patryk Maguire Syn Anny i Patryka 14 4 lata
Vincent Maguire Syn Anny i Patryka 17 5 lat
Sean Smyth Brat Anny Maguire 37 12 lat
Patrick O'Neill Przyjaciel rodziny 35 12 lat
Patrick „Giuseppe” Conlon Szwagier Anny 52 12 lat; zmarł w więzieniu w 1980 r.

Giuseppe Conlon przyjechał z Belfastu, aby pomóc swojemu synowi Gerry'emu Conlonowi w procesie Guildford Four. Conlon, który przez wiele lat miał problemy z płucami, zmarł w więzieniu w styczniu 1980 roku, podczas gdy pozostała szóstka odbyła karę i została zwolniona.

Odwołania

[edytuj | edytuj kod]

Czwórka z Guildford i Siódemka Maguire szukały pozwolenia na natychmiastowe odwołanie się od swoich wyroków skazujących i spotkały się z odmową. Mimo to coraz większa liczba odmiennych grup naciskała na ponowne rozpatrzenie sprawy.

W lutym 1977 roku, podczas procesu ASU przy Balcombe Street, czterej mężczyźni z IRA poinstruowali swoich prawników, aby „zwrócili uwagę na fakt, że cztery całkowicie niewinne osoby odbywały masowe wyroki”, odnosząc się do Guildford Four. [5] Pomimo oświadczeń policji, że są oni odpowiedzialni, nigdy nie zostali oskarżeni o te przestępstwa, a Czwórka z Guildford pozostała w więzieniu przez kolejne dwanaście lat. [5]

Czwórka z Guildford próbowała uzyskać od Ministra Spraw Wewnętrznych odwołanie do Sądu Apelacyjnego na podstawie sekcji 17 Criminal Appeal Act z 1968 r. (później uchylonej), ale bez powodzenia. W 1987 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wydało memorandum uznające, że jest mało prawdopodobne, aby byli terrorystami, ale nie byłby to wystarczający dowód do odwołania. [6]

Po fiasku apelacji sądowej z 1977 r. wiele „samotnych głosów” publicznie zakwestionowało wyrok skazujący; wśród nich David Martin w The Leveler, Gavin Esler i Chris Mullin w New Statesman oraz David McKittrick w Belfast Telegraph . [7] 26 lutego 1980 roku BBC One Northern Ireland wyemitowało Spotlight: Giuseppe Conlon and the Bomb Factory, w którym zamieszczono wywiad z Patrickiem Maguire i Gavinem Eslerem z BBC. [8]

Uchylenie werdyktu Guildford Four

[edytuj | edytuj kod]

W 1989 r. detektywi z Avon i Somerset Constabulary, badając prowadzenie sprawy, znaleźli znaczące dowody dotyczące postępowania przez policję z Surrey z Guildford Four i ich zeznaniami. Przepisane notatki z policyjnych przesłuchań Patricka Armstronga były mocno redagowane. Dokonano skreśleń i uzupełnień, zmieniono zapisy. Notatki i ich poprawki były zgodne z notatkami odręcznymi i maszynowymi przedstawionymi na rozprawie, co sugerowało, że notatki odręczne zostały sporządzone po przeprowadzeniu przesłuchań. Przedstawione notatki zostały opisane w sądzie jako akta współczesne. Notatki z rękopisu dotyczące wywiadu z Hill wykazały, że piąte oświadczenie Hilla zostało złożone z naruszeniem regulaminu sędziów i mogło być niedopuszczalne jako dowód. Informacje te nie zostały udostępnione ani prokuratorowi, ani prokuratorowi, a zaangażowani funkcjonariusze zaprzeczyli pod przysięgą, że takie przesłuchanie miało miejsce. Zapisy zatrzymań były niezgodne z czasami i czasem trwania rzekomych przesłuchań, jak donosi policja w Surrey.

Apelacja była już w toku na podstawie innych dowodów. Lord Gifford QC reprezentował Paul Hill, a pozostałych reprezentował prawnik ds. praw człowieka, Gareth Peirce . Rozprawa apelacyjna została odroczona do stycznia 1990 r. na wniosek Guildford Four, ale gdy wyniki raportu Somerset i Avon były dostępne, rozprawa została wznowiona, a Korona oświadczyła, że nie chce poprzeć wyroków skazujących. Lord Chief Justice, Lord Lane, doszedł do wniosku, że niezależnie od wpływu treści materiału odkrytego przez Avon i Somerset, alibi lub dodatkowych dowodów, które wnoszący odwołanie chcieli przedstawić, poziom dwuznaczności oznacza, że wszystkie dowody policyjne są podejrzany, a sprawa oskarżenia była niebezpieczna.

Czwórkę zwolniono 19 października 1989 r., po unieważnieniu wyroków skazujących. Paul Hill został również skazany za zamordowanie brytyjskiego żołnierza Briana Shawa na podstawie jego zeznań, gdy przebywał w areszcie Surrey Police . To nie wchodziło w zakres apelacji Lane, ale został zwolniony za kaucją w oczekiwaniu na apelację od tego wyroku skazującego. W 1994 roku Sąd Apelacyjny Jej Królewskiej Mości w Belfaście uchylił wyrok skazujący Hilla za morderstwo Shawa.

Uchylenie wyroków Maguire

[edytuj | edytuj kod]

12 lipca 1990 r. minister spraw wewnętrznych, David Waddington, opublikował tymczasowy raport w sprawie Maguire: Badanie okoliczności skazań wynikających z zamachów bombowych w Guildford i Woolwich w 1974 r., w którym skrytykował sędziego procesowego, pana Justice'a. Donaldson i odkrył nieprawidłowości w postępowaniu z dowodami naukowymi, uznał wyroki skazujące za niesłuszne i zalecił odesłanie sprawy do Sądu Apelacyjnego. Raport „mocno krytykuje [d] decyzję prokuratury na procesie Guildford Four o nieujawnianiu obronie oświadczenia popierającego alibi pana Conlona”. Wyroki Siódemki Maguire zostały uchylone w 1991 roku.

Następstwa

[edytuj | edytuj kod]

Ani zamachy bombowe, ani bezprawne uwięzienie nie spowodowały skazania. Bombardowania były najprawdopodobniej dziełem gangu Balcombe Street Siege, który przyznał się do odpowiedzialności. Odsiadywali już wyroki dożywocia, ale zostali zwolnieni na warunkach Porozumienia Wielkopiątkowego . Trzech brytyjskich policjantów — Thomasa Style'a, Johna Donaldsona i Vernona Attwella — zostało oskarżonych o spisek mający na celu wypaczenie wymiaru sprawiedliwości, ale każdy z nich został uniewinniony.

9 lutego 2005 roku Tony Blair, premier Wielkiej Brytanii, przeprosił rodziny jedenastu osób uwięzionych za zamachy bombowe w Guildford i Woolwich oraz ich krewnych, którzy jeszcze żyli. Powiedział po części: „Bardzo mi przykro, że zostali poddani takiej męce i niesprawiedliwości… zasługują na całkowite i publiczne uniewinnienie”.

Anne Maguire została odznaczona przez Kościół rzymskokatolicki medalem Benemerenti za „niezwykłą zdolność przebaczania” i pracę społeczną. W 1993 roku Paul Hill poślubił Courtney Kennedy, córkę zamordowanego amerykańskiego senatora Roberta F. Kennedy'ego i siostrzenicę zamordowanego prezydenta Johna F. Kennedy'ego . Mieli córkę w 1997 r., ale w 2006 r. w separacji prawnej. Ich córka Saoirse Kennedy Hill zmarła w 2019 roku w wieku 22 lat.

Hill miał spotkanie w telewizji z bratem zamordowanego żołnierza Brianem Shawem, który nadal go oskarżał. Pojechał do Kolumbii, aby wziąć udział w procesie Kolumbijskiej Trójki .

Autobiografia Gerry'ego Conlona Udowodniona niewinność została zaadaptowana do filmu W imię ojca, z aktorem Danielem Day-Lewisem w roli Conlona. Film przedstawia próbę odbudowania przez Conlona jego zniszczonych relacji z ojcem, ale jest częściowo fikcyjny, Conlon nigdy nie dzielił celi z ojcem. Podobno uregulował z rządem ostateczną wypłatę odszkodowania w wysokości około 500 000 funtów . Conlon udzielił poparcia Tommy'emu Sheridanowi w związku z postawionymi mu zarzutami. [9]

Sarah Conlon, która przez 16 lat prowadziła kampanię na rzecz oczyszczenia nazwisk męża i syna i pomogła uzyskać przeprosiny, zmarła 20 lipca 2008 r.

Paddy Armstrong miał problemy z piciem i hazardem. W końcu ożenił się i przeniósł do Dublina. Carole Richardson wyszła za mąż i wkrótce po zwolnieniu miała córkę. Trzymała się z dala od opinii publicznej i zmarła w 2012 roku w wieku 55 lat. [10] [11] [12]

Autobiografia najmłodszego członka Siódemki Maguire, Patricka Maguire, Zegarek mojego ojca: historia więźnia z lat 70. w Wielkiej Brytanii została wydana w maju 2008 roku. Opowiada jego historię przed, w trakcie i po uwięzieniu oraz szczegółowo opisuje jej wpływ na życie jego i jego rodziny. [13]

Gerry Conlon dołączył później do kampanii na rzecz uwolnienia „ Craigavon Two ”, Brendana McConville'a i Johna Paula Woottona, skazanych za zabójstwo policjanta w Irlandii Północnej.

Conlon zmarł w domu w Belfaście w dniu 21 czerwca 2014 r. Jego rodzina wydała oświadczenie: „Dał życie, miłość, inteligencję, dowcip i siłę naszej rodzinie w najciemniejszych godzinach. Pomógł nam przetrwać to, czego nie mieliśmy przeżyć. Zdajemy sobie sprawę, że to, co osiągnął walcząc o sprawiedliwość dla nas, miało o wiele większe znaczenie – zmusiło do otwarcia zamkniętych oczu świata na niesprawiedliwość; zmuszał do uznania niewyobrażalnej niegodziwości; wierzymy, że zmieniło to bieg historii”.

Sir John Donaldson zrobił znakomitą karierę sędziowską i został Master of the Rolls, szefem Wydziału Cywilnego Sądu Apelacyjnego. Sama sprawa apelacyjna w sprawie R przeciwko Maguire 1981, jest obecnie wiodącą sprawą dotyczącą ujawnienia obronie. W listopadzie 2018 roku BBC wyemitowało film dokumentalny A Great British Injustice: The Maguire Story z udziałem ocalałych członków rodziny Maguire. [14]

W kulturze popularnej

[edytuj | edytuj kod]
Paul Hill o opiniach w 1994 roku
  • W marcu 1991 roku Paul Hill pojawił się w programie dyskusyjnym Channel 4 After Dark z m.in. Patrickiem Cosgrave, JP Donleavy, Davidem Norrisem, Emily O'Reilly i Francisem Stuartem .
  • W maju 1994 roku Paul Hill wygłosił półgodzinny wykład Opinii, który był transmitowany w telewizji na Channel 4, a następnie opublikowany w The Independent jako „Więźniowie z zewnątrz”. [15]
  • Film W imię ojca z udziałem Daniela Day-Lewisa został oparty na historii Czwórki z Guildford. Film był nominowany do siedmiu Oscarów.
  • Cztery z Guildford są wymienione w utworze „Fifty in Five” z australijskiego albumu hip-hopowego State of the Art, który kompiluje najważniejsze wydarzenia z ostatnich pięćdziesięciu lat skondensowane w pięciominutową piosenkę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

[[Kategoria:Odznaczeni Benemerenti]] [[Kategoria:Historia Londynu]] [[Kategoria:London Borough of Brent]] [[Kategoria:Guildford]] [[Kategoria:Strony z nieprzejrzanymi tłumaczeniami]]

  1. ↑ {{{tytuł}}}. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-804014-9.
  2. ↑ a b {{{tytuł}}}. Penguin Books. ISBN 978-0-14-014392-8.
  3. ↑ {{{tytuł}}}. Routledge. ISBN 978-1-136-25072-9.
  4. ↑ {{{tytuł}}}. AuthorHouse. ISBN 978-1-4567-8986-2.
  5. ↑ a b Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  6. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  7. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  8. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  9. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  10. ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie guardian-apology
  11. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  12. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  13. ↑ {{{tytuł}}}. Fourth Estate. ISBN 978-0-00-724213-9.
  14. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
  15. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Le5zek/brudnopis8&oldid=66212253”