Władysław Noskowski (1841–1881)

Władysław Noskowski
	; Władysław Noskowski (1881)
Data i miejsce urodzenia	1841 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	9 października 1881 ; Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	przyrodnik, agronom, dziennikarz, literat, krytyk muzyczny, tłumacz
Alma Mater	Politechnika Federalna w Zurychu
Rodzice	Józef Łada-Noskowski; Amelia z domu Salisch
Małżeństwo	Aniela z Komarnickich
Dzieci	Witold Noskowski; Janina Jarzymowska; Aniela Starzewska(inne języki)
Krewni i powinowaci	Jan Noskowski(inne języki), Zygmunt Noskowski (bracia)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach

Władysław Noskowski (ur. w 1841 w Warszawie, zm. 9 października 1881 we Lwowie^[1]) – polski przyrodnik, agronom, dziennikarz, literat, krytyk muzyczny, tłumacz, autor publikacji na temat lnu.

Życiorys

Syn Józefa Łady-Noskowskiego, rejenta i pisarza aktowego oraz Amelii z domu Salisch. Miał braci Jana(inne języki) (1832–1881), wydawcę i Zygmunta (1846–1909), kompozytora^[1].

Ukończył gimnazjum realne w Warszawie oraz studia w Szkole Politechnicznej w Zurychu. W 1869 Galicyjskie Towarzystwo Gospodarskie (GTG) wysłało go w podróż naukową Belgii, z której wrócił w 1870. Zaowocowała ona publikacjami Kultura lnu w Belgii (1871) oraz Podręcznik uprawy lnu i wyprawy włókna lnianego (1872), za które GTG przyznało mu nagrodę. W latach 1871–1872 wykładał chemię w Szkole Rolniczej w Dublanach. Udzielał także lekcji muzyki, publikował recenzje muzyczne, tworzył libretta operowe (m.in. do Konrada Wallenroda Władysława Żeleńskiego), okazjonalnie także koncertował^[1].

Jako dziennikarz i literat publikował m.in. w „Kronice Rodzinnej”, „Nowinach”, „Tygodniku Illustrowanym”, „Echu”, „Kolcach” oraz wydawanych przez jego brata Jana „Wieku”, „Kalendarzu Domowym dla Wsi i Miast”, „Ognisku Domowym”. Pisał satyryczne wiersze, opowiadania humorystyczne (np. „Wyprawa do Miłokarpia”) i felietony, nieraz o tematyce społecznej. Jako tłumacz przełożył m.in. wykłady Alexandre'a Ysabeau(inne języki), „Bajki” Jeana de La Fontaine, rozprawy Friedricha Ratzela czy Herberta Spencera. Posługiwał się psuedonomiami: Ego, Jerzy Prawdzic, Major, Nostradamus, Włodzimierz Łada^[1].

Z żoną Anielą z Komarnickich miał syna Witolda Noskowskiego oraz córki: Janinę (po mężu Jarzymowską, zm. 1955) oraz Anielę(inne języki) (po mężu Starzewską, 1881–1977), właścicielkę popularnej w Krakowie wypożyczalni książek^[1].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Tadeusz Z.T.Z. Bednarski Tadeusz Z.T.Z., NOSKOWSKI Władysław, „Polski Słownik Biograficzny”, XXIII/2, 97, Polska Akademia Nauk, 1978, s. 228–229 .

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Tadeusz Z.T.Z. Bednarski Tadeusz Z.T.Z., NOSKOWSKI Władysław, „Polski Słownik Biograficzny”, XXIII/2, 97, Polska Akademia Nauk, 1978, s. 228–229 .

[1]