Przejdź do zawartości

Władysław Korkuć

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Korkuć
Brat Robak
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

16 września 1928
Wilno

Data i miejsce śmierci

18 października 2014
Wilno

Przebieg służby
Lata służby

1944–1946

Siły zbrojne

Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
operacja Ostra Brama

Późniejsza praca

działacz harcerski, dyrygent

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal „Pro Memoria” Medal „Pro Patria” Order Uśmiechu

Władysław Korkuć, ps. Brat Robak (ur. 16 września 1928 w Wilnie, zm. 18 października 2014 tamże) – żołnierz Armii Krajowej, łagiernik, działacz społeczności polskiej na Litwie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej uczestniczył w polskiej konspiracji zbrojnej na Wileńszczyźnie, od 1944 był łącznikiem oddziałów partyzanckich Okręgu Wilno Armii Krajowej, brał udział w operacji Ostra Brama. W 1946 był członkiem konspiracyjnej drużyny harcerskiej „Czarna Trzynastka” w Wilnie. 10 grudnia 1949 aresztowany przez NKWD, 22 marca 1950 skazany na 5 lat łagrów, wyrok odbywał w obozie w Workucie, zwolniony po odbyciu 3 lat kary w maju 1953.

Ukończył wokalistykę i dyrygenturę w technikum muzycznym oraz Konserwatorium w Wilnie. Pracował w technikum rolniczym, był instruktorem chórów w Wilnie i na Wileńszczyźnie, współpracował z Instytutem Pedagogicznym. Był zawodowym śpiewakiem w chórach: Radia Litewskiego (1955–1959), Filharmonii Litewskiej (1960–1962), Radia i Telewizji Litewskiej (1963–1976)[1]. Był wieloletnim chórzystą, solistą, a następnie chórmistrzem zespołu „Wilia”. Zakładał polskie dziecięce zespoły ludowe na Litwie, m.in.: „Wilenkę”, „Świteziankę”, „Przepióreczkę”, „Prząśniczkę”, „Biedronkę” oraz chóry „Zorza” i „Lira”. Pracował w Landwarowie, Trokach, Miednikach, Suderwie, Czarnym Borze i Bujwidzie. Przez wiele lat prowadził chór parafialny „Echo” przy Kościele św. Rafała w Wilnie.

Zmarł w Hospicjum bł. ks. Michała Sopoćki w Wilnie[2]. Został pochowany na cmentarzu Na Rossie[3].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pogrzeb Władysława Korkucia. zw.lt, 2014-10-19. [dostęp 2016-01-17]. (pol.).
  2. Odszedł Władysław Korkuć, Kurier Wileński [online], kurierwilenski.lt, 18 października 2014 [dostęp 2021-07-20] (pol.).
  3. Wileńszczyzna pożegnała Władysława Korkucia. L24.lt, 2014-10-22. [dostęp 2016-01-17]. (pol.).
  4. M.P. z 1998 r. nr 19, poz. 285

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]