Przejdź do zawartości

Tr7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tr7
Ilustracja
Tr7-3 w Jaworzynie Śląskiej
Producent

MBA III Rzesza

Lata budowy

1941

Układ osi

1'D

Wymiary
Masa pustego parowozu

68,3 t

Masa służbowa

130 t

Długość z tendrem

16 995 mm

Średnica kół napędnych

1300 mm

Średnica kół tocznych

850 mm

Napęd
Trakcja

parowa

Typ tendra

22D23

Ciśnienie w kotle

14 at

Powierzchnia przegrzewacza

53,1 m²

Powierzchnia rusztu

3,4 m²

Średnica cylindra

630 mm

Skok tłoka

660 mm

Parametry eksploatacyjne
Prędkość konstrukcyjna

65 km/h

Tr7 – oznaczenie na PKP parowozu towarowego niemieckiej serii Br 5641. Powstały cztery egzemplarze tej serii, eksploatowane w Polsce po II wojnie światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Cztery parowozy towarowe wykonane zostały w 1941 roku przez berlińską firmę MBA (dawniej Orenstein & Koppel AG) na zamówienie kolei państwa Mandżukuo[1]. Ze względu na wojnę lokomotywy nie zostały jednak wysłane do Azji, a w 1942 roku nabyły je koleje niemieckie DRG. Oznaczono je jako seria 5641 (4101–4104) i skierowano do eksploatacji w Parowozowni Poznań Franowo. Parowozy te miały początkowo nietypowy osprzęt i stanowisko maszynisty umieszczone po lewej stronie. Wszystkie cztery egzemplarze zostały przejęte przez PKP i przekazane do DOKP Warszawa[1]. Służyły do połowy lat 70[1].

Jeden parowóz Tr7-3 (MBA 13332/1941) został wycofany z eksploatacji w MD Skierniewice w 1972 roku i przeznaczony na egzemplarz muzealny. Pozostawał tam bez zabezpieczenia do lat 90, ulegając dewastacji[1]. W 1991 roku został przeniesiony do Muzeum Kolejnictwa w Jaworzynie Śląskiej, gdzie w 1998 roku ukończono jego renowację[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Terczyński 1998 ↓, s. 21.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań 2003, ISBN 83-901902-8-1
  • Tomisław Czarnecki: Wciąż pod parą. 2008. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-18)]. (pol.).
  • Paweł Terczyński. Parowóz Tr7-3. „Świat Kolei”. Nr 5/1998, 1998.