Przejdź do zawartości

Tłumik dźwięku

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tłumiki dźwięku

Tłumik dźwięku – gazodynamiczne urządzenie wylotowe stosowane w broni palnej i pneumatycznej, którego zadaniem jest ostudzenie gazów prochowych oraz zmniejszenie ich ciśnienia, a co za tym idzie, wytłumienia hałasu powstającego przy wystrzale.

Przekrój tłumika

Działanie tłumika polega na rozciągnięciu w czasie wypływu do atmosfery gazów opuszczających lufę. Dodatkowe wytłumienie strzału osiąga się poprzez zastosowanie amunicji poddźwiękowej (tj. miotającej pociski z prędkością mniejszą niż 340 m/s). Prędkość dźwięku w powietrzu jest zmienna i zależy od temperatury. Dlatego w broni stosuje się amunicję o prędkości ok. 290-310 m/s. Niektórzy producenci broni stosują tłumiki zintegrowane z lufą, jest to tak zwana lufa wyciszona, mająca na znacznej długości otwory dla gazów, przegrody i materiały tłumiące.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 227-228. ISBN 83-86028-01-7.