Przejdź do zawartości

Sułtanat Bahmanidów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sułtanat Bahmanidów
1347–1518
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Bidar

Data powstania

1347

Data likwidacji

rozpad między 1490 a 1518[1]

Język urzędowy

dakhini

Mapa opisywanego kraju
Sułtanat Bahmanidów ok. 1470 r.
brak współrzędnych

Sułtanat Bahmanidów – państwo muzułmańskie w Indiach ze stolicą w Gulbardze, a potem w Bidarze[1]. Istniejące w latach 1347–1518[1].

Założył je namiestnik sułtana delhijskiego Muhammada Tughlaka, Ala ad-Din Bahmani[1]. Był on pochodzenia perskiego. Jego secesja miała miejsce w 1347 roku i za jego rządów państwo przeżywało szczyt swej świetności. Szachowie Bahmanidzcy wprowadzili w swoim królestwie wzorce kulturowe bazujące na perskiej tradycji i ustanowili język dakhini językiem urzędowym. W sułtanacie rozwijał się również muzułmański nurt mistyczny - sufizm[2]. Bahmanidzi stale toczyli walki z hinduskim państwem Widżajanagar, które próbowało uzyskać supremację w Dekanie[1]. Za najwybitniejszego władcę sułtanatu uznawany jest Firuz Szach panujący w okresie od 1397 - 1422 roku, na który też przypada największy rozkwit państwa[3]. Na przełomie XV i XVI w. sułtanat Bahmanidów rozpadł się na pięć niezależnych księstw - Ahmadnagar, Bidźapur, Golkonda, Berar i Bidar[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Bahmanī sultanate, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2024-08-08] (ang.).
  2. a b Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś. Sułtanaty Dekańskie. „Polityka pomocnik historyczny - Dzieje Indii”. 3, s. 82, 2017. Warszawa: Polityka sp. z o.o. s.k.a.. ISSN 2391-7717. 
  3. Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś. Sułtanaty Dekańskie. „Polityka pomocnik historyczny - Dzieje Indii”. 3, s. 83, 2017. Warszawa: Polityka sp. z o.o. s.k.a.. ISSN 2391-7717.