Przejdź do zawartości

Społeczność Mesjańska „Szalacheni” w Koszalinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Społeczność Mesjańska „Szalacheni" w Koszalinie
Państwo

 Polska

Siedziba

Koszalin

Adres

ul. Zwycięstwa 168
75-605 Koszalin

Wyznanie

żydowsko-mesjanistyczne proweniencji protestanckiej

Kościół

Kościół Chrystusowy w RP

Proboszcz

Stanisław Kotliński

Położenie na mapie Koszalina
Mapa konturowa Koszalina, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Społeczność Mesjańska „Szalacheni" w Koszalinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Społeczność Mesjańska „Szalacheni" w Koszalinie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Społeczność Mesjańska „Szalacheni" w Koszalinie”
Ziemia54°11′25,55″N 16°12′06,73″E/54,190431 16,201869
Strona internetowa

Społeczność Mesjańska „Szalacheni” w Koszalinie – nieistniejący[a] zbór Kościoła Chrystusowego w RP stanowiący ewangelikalną wspólnotę żydów mesjanistycznych. Był to wówczas jeden z dwóch zborów Kościoła Chrystusowego działających w Koszalinie, obok Społeczności Chrześcijańskiej w Koszalinie[1][2].

Stanowisko pastora przełożonego zboru pełnił Stanisław Kotliński. Nabożeństwa prowadzone były przy ul. Zwycięstwa 168 w piątki wieczorem oraz w soboty (szabat)[1][3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 pastor przełożony Kościoła Chrystusowego w Gryficach Stanisław Kotliński zainaugurował w Koszalinie prowadzenie spotkań szabatowych przeznaczonych dla osób będących żydami mesjanistycznymi, bądź sympatyzujących z tym nurtem judaizmu. Początkowo w organizowanych przez niego comiesięcznych kolacjach w mieszkaniach prywatnych brali udział członkowie dwóch rodzin. Po około roku wprowadzono także sobotnie spotkania modlitewne. Pastor wspólnoty prowadził działalność w celu dotarcia do żydów ukrywających swoją religię w obawie przed antysemityzmem i przedstawienia im judaizmu jako korzeni chrześcijaństwa. Grupa mesjanistyczna powiększała się i w 2002 osiągnęła liczbę około 20 wiernych[4].

Członkowie społeczności wkrótce rozpoczęli współpracę z Fundacją „Chewra” oraz działania w celu pozyskania własnego lokalu od władz miejskich. Planowali powołanie w nim Domu Mniejszości Narodowych, w celu powstania którego razem z miejscową mniejszością ukraińską, niemiecką i romską podpisany został list intencyjny. W efekcie tych działań wspólnocie został przyznany lokal o powierzchni ok. 84 m² w budynku przy ul. Zwycięstwa 168, który stał się siedzibą stacji misyjnej Kościoła Chrystusowego w Gryficach działającej w Koszalinie i powołanej oficjalnie 20 października 2003 pod nazwa „Społeczność Mesjańska”. Prowadzone tam były początkowo nabożeństwa szabatowe oraz środowe, a następnie posługi odbywały się w piątki i soboty[4].

W 2004 średnia frekwencja uczestników nabożeństw wynosiła około 40 osób, natomiast w święta żydowskie brało w nich udział po około 120 osób. Spotkania wspólnoty miały charakter przypominający zgromadzenia w synagodze. Składało się na nie rozważanie tekstów Starego i Nowego Testamentu oraz śpiewanie tradycyjnych pieśni żydowskich, jak również nowych pieśni wykonywanych w języku polskim oraz hebrajskim[4].

Prowadzenie placówki misyjnej w Koszalinie przez Stanisława Kotlińskiego doprowadziło do jego przeprowadzki wraz z rodziną w sierpniu 2004 do tego miasta w celu powołania samodzielnego zboru mesjanistycznego skupiającego głównie ludność pochodzenia żydowskiego, a stanowisko pełniącego obowiązki pastora zboru w Gryficach objął wówczas Marek Prociak[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wspólnoty lokalne [online], chrystusowi.pl [dostęp 2024-07-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-23].
  2. Eugeniusz Żuber, Koszalin współczesny na 750-lecie praw miejskich, Koszalin: Koszalińska Biblioteka Publiczna im. Joachima Lelewela, 2016, s. 288, ISBN 978-83-87317-98-0.
  3. Kontakt [online], smkoszalin.info-technik.pl [dostęp 2024-07-15].
  4. a b c d Społeczność Mesjańska w Koszalinie [online], slowoizycie.pl [dostęp 2024-07-15].