Rzepik wonny

Rzepik wonny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	rzepik
Gatunek	rzepik wonny
	Nazwa systematyczna
	Agrimonia procera Wallr.; Erst. Beitr. Fl. Hercyn. 2: 203 (1840)
Synonimy
	Agrimonia odorata auct.;
	Agrimonia odorata auct.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rzepik wonny (Agrimonia procera) – gatunek rośliny z rodziny różowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Zasięg występowania obejmuje znaczną część Europy z wyjątkiem jej południowo-wschodnich i wschodnich krańców (granica zasięgu biegnie od Finlandii, poprzez Białoruś, Ukrainę, Bułgarię, kraje byłej Jugosławii^[4]. W Polsce rozpowszechniony w znacznej części kraju, rzadki w górach, pasie wybrzeża i na Nizinie Północnomazowieckiej^[5].

Łodyga: Prosto wzniesiona o wysokości 70-200 cm. Owłosiona długimi, odstającymi włoskami i maleńkimi gruczołkami. Wyrasta z podziemnego kłącza.
Liście: Przerywano- nieparzystopierzaste z przylistkami. Odcinki liściowe w nasadzie zaokrąglone, od dołu ząbkowane. Od dołu liście gęsto owłosione oraz z licznymi, bardzo drobnymi, lśniącymi gruczołkami, na nerwach z dłuższymi włoskami. Spód liści bladozielony^[6].
Kwiaty: Zebrane w cienkie, kłosokształtne grona, Kielich pokryty haczykowatymi kolcami. Kwiaty niewielkie, o żółtych płatkach korony, odwrotnie sercowatych. Słupek dolny, otoczony przez hypancjum. Dojrzałe hypancjum zwykle nieco szersze niż dłuższe, tylko w środkowej części bruzdowane lub gładkie. Kolce częściowo odgięte w dół^[6].
Gatunki podobne: Od rzadko spotykanego w Polsce rzepiku szczeciniastego różni się zaokrągloną i piłkowaną nasadą listków (u rz. szczeciniastego nasada jest klinowato zwężona i całobrzega). Od częstego rzepika pospolitego różni się bladozielonym spodem liści (u rz. pospolitego zwykle szarokutnerowaty) poza tym rzepik pospolity ma hypancjum bruzdowane na całej długości, dłuższe niż szersze, zwieńczone kolcami, które nie są odgięte do tyłu^[6].

Bylina, hemikryptofit. Preferuje miejsca wilgotne na skrajach lasów i w zaroślach. Gatunek charakterystyczny dla związku zespołów Trifolion medii^[7]. Kwitnie od czerwca do sierpnia. 2n=56^[6].

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
↑ Agrimonia procera Wallr., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-02-07] .
↑ Agrimonia procera. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network – (GRIN). [dostęp 2008-11-02]. (ang.).
↑ Adam Zając, Maria Zając (red.): Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 30. ISBN 83-915161-1-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, s. 231-232. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.