Przejdź do zawartości

Religia w Norwegii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katedra Nidaros w Trondheim
Kościół katolicki św. Pawła w Bergen

Religia w Norwegii zdominowana jest przez luteranizm. Chociaż blisko 70% populacji należy do Kościoła Norweskiego, frekwencja w świątyniach wynosi tylko 10%. Członkami innych wspólnot religijnych jest około 10% ludności, a 20% ludności nie należy do żadnej wspólnoty religijnej. Największymi mniejszościami religijnymi w Norwegii są: muzułmanie i katolicy, a wśród rodowitych mieszkańców zielonoświątkowcy.

Według najnowszego sondażu Eurobarometru z 2010 roku odpowiedzi mieszkańców Norwegii na pytania w sprawie wiary były następujące[1]:

  • 22% – „Wierzę w istnienie Boga”,
  • 44% – „Wierzę w istnienie pewnego rodzaju ducha lub siły życiowej”,
  • 29% – „Nie wierzę w żaden rodzaj ducha, Boga lub siły życiowej”,
  • 5% – „Nie wiem”.

Chrześcijaństwo

[edytuj | edytuj kod]

Chrześcijaństwo zawitało do Norwegii w X wieku, za panowania Olafa I[2]. Chrześcijańska Norwegia należała do Kościoła katolickiego aż do reformacji. W roku 1537 król Danii Chrystian III Oldenburg, pod panowaniem którego była Norwegia, zarządził konwersję na luteranizm, który oficjalnie został przyjęty dwa lata później.

Od 2005 roku Kościół Norwegii odnotowuje spadek liczby wiernych, co jest spowodowane laicyzacją społeczeństwa, a także dużym wzrostem innych wspólnot religijnych, w tym Kościoła katolickiego. Szacuje się, że w Norwegii może być około 200 tysięcy katolików, z czego większość to imigranci z zagranicy[3], głównie z Polski.

Meczet w Oslo

Według rządowych statystyk islam wyznaje 182,8 tys. (3,4%) mieszkańców, co czyni go drugą religią w Norwegii po chrześcijaństwie. Największym skupiskiem wyznawców islamu jest Oslo, w którym żyje 37% (64 882) wszystkich muzułmanów. Inne większe skupiska wyznawców tej religii to: Akershus (23 812), Østfold (13 620), Buskerud (13 011) i Rogaland (11 742)[4]. Większość wyznawców to imigranci z krajów azjatyckich i afrykańskich, głównie z Somalii, Pakistanu, Iraku, Syrii, Erytrei, Iranu, Afganistanu i Turcji[5]. Według badań Pew Research Center odsetek wyznawców islamu w Norwegii wzrósł z 3,7% w 2010 roku do 5,7% w roku 2016[6].

Buddyzm

[edytuj | edytuj kod]

Rządowe statystyki odnotowały w ostatnich latach wzrost liczby wyznawców buddyzmu do obecnej populacji 21,5 tys. wyznawców (0,4%)[4]. Większość wyznawców to imigranci z krajów azjatyckich, głównie z Wietnamu, Tajlandii i Sri Lanki[5].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Kościół Baptystyczny w Bergen
Cerkiew prawosławna
św. Mikołaja w Oslo

Rządowe dane statystyczne na 2020 rok[4]:

Religie/kościoły Liczba osób Procent ludności
Kościół Norwegii 3 686 715 68,5%
Islam 182 826 3,4%
Kościół katolicki 165 254 3,07%
Zbory Zielonoświątkowe 40 725 0,76%
Kościół Prawosławny 28 544 0,53%
Buddyzm 21 555 0,4%
Wolny Kościół Ewangelicko-Luterański 19 313 0,36%
Szwedzka Kongregacja (luteranizm) 13 108 0,24%
Świadkowie Jehowy 12 661 0,24%
Hinduizm 12 153 0,23%
Konwencja Misyjna (luteranizm) 11 223 0,21%
Norweska Unia Baptystyczna 10 823 0,2%
Kościół Metodystyczny 10 000 0,19%
Kościół Chrześcijański Brunstad 8726 0,16%
Islandzka Kongregacja Ewangelicko-Luterańska 6008 0,11%
Adwentyści 4642 0,09%
Sikhowie 4080 0,08%
Wspólnota Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego 3139 0,06%
Wolna Kongregacja Ewangelicka 3127 0,06%
Ośrodki Chrześcijańskie 2968 0,06%
Wspólnota Chrześcijańska 2428 0,05%
Fińska Kongregacja Ewangelicko-Luterańska 2180 0,04%
Bahaizm 1091 0,02%
Judaizm 794 0,015%

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biotechnology Report. Eurobarometr (s. 204, 381). [dostęp 2014-06-28]. (ang.).
  2. Norway, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-06-28] (ang.).
  3. Trolig 200.000 katolikker i Norge. Vårt Land. [dostęp 2013-06-28].
  4. a b c Religious communities and life stance communities [online], ssb.no [dostęp 2020-12-27] (ang.).
  5. a b Home >Population >Immigrants and Norwegian-born to immigrant parents [online], ssb.no, 2019 [dostęp 2019-12-06] (ang.).
  6. The size of the European Muslim population in 2050 depends largely on the future of migration [online], Pew Research Center, 2017 [dostęp 2019-12-20] (ang.).