Przejdź do zawartości

Radków (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radków
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

kieleckie

Powiat

włoszczowski

Data powstania

29 września 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Radków

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

2

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

11

brak współrzędnych

Radków – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Radków z siedzibą GRN w Radkowie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie włoszczowskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13l/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Radków i Dzierzgów ze zniesionej gminy Radków w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 11 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1959 do gromady Radków przyłączono wsie Krasów i Sulików z gromady Bebelno w tymże powiecie[8].

31 grudnia 1961 do gromady Radków przyłączono wsie Chycza (bez terenów przysiółka Chycza Brzustki), Kossów, Budków, Podłazie, Kwilina i Świerków, kolonię Borek oraz tereny byłych folwarków Kwilina, Świerków i Sosna ze zniesionej gromady Kossów[9].

1 stycznia 1969 do gromady Radków przyłączono wsie Krzepin i Skociszewy ze zniesionej gromady Bebelno oraz wsie Bałków, Bieganów, Brzeście, Ojsławice i Wola Czaryska ze zniesionej gromady Bieganów[10].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11], od której na okres prawie 10 lat Radków utracił funkcje administracyjne; gminę Radków reaktywowano dopiero 1 października 1982[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 13l/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu włoszczowskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Włoszczowie z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 października 1954 r., Nr. 11, Poz. 37)
  8. Uchwała Nr 22/58 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 18 października 1958 r.o zmianie granic niektórych gromad w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 8 listopada 1958 r., Nr. 9, Poz. 119)
  9. Uchwała Nr 23/61 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 15 września 1961 r. o zniesieniu, połączeniu i utworzeniu niektórych gromad w województwie kieleckim (w brzmieniu uchwały Nr 30/61 z dnia 22 listopada 1961 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 30 listopada 1961 r., Nr. 14, Poz. 129)
  10. Uchwała XV/57/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 14 października 1968 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 23 grudnia 1968 r., Nr. 27, Poz. 224)
  11. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  12. Dz.U. z 1982 r. nr 23, poz. 166