Przejdź do zawartości

Pokłon Trzech Króli na śniegu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pokłon Trzech Króli
De aanbidding door de wijzen in de sneeuw
Ilustracja
Autor

Pieter Bruegel (starszy)

Data powstania

1567

Medium

olej na desce

Wymiary

35 × 55 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Winterthur

Lokalizacja

Museum Oskar Reinhart am Römerholz

Pokłon Trzech Króli (niderl. De aanbidding door de wijzen in de sneeuw) – jeden z trzech obrazów o tej tematyce, namalowany przez Pietera Bruegla Starszego.

Geneza tematu

[edytuj | edytuj kod]

Temat poruszony przez Bruegla pochodzi z Nowego Testamentu i opisany został w Ewangelii św. Mateusza (Mt 2,1-12). Pomimo że ewangelia mówi o mędrcach i nie określa jednoznacznie ich liczby, to od XII wieku w sztuce pojawiają się królowie z atrybutami władzy. Najczęściej jest ich trzech, młodzieniec, człowiek dojrzały i starzec, reprezentują trzy kontynenty, Europę, Azję i Afrykę.

Bruegel namalował trzy obrazy, gdzie opisał motyw pokłonu Trzech Króli. Pierwszy został namalowany w 1562 roku, drugi w 1564, a kolejny w 1567 roku.

Ostatni obraz o tej tematyce jest chyba najbardziej śmiałą interpretacją sceny nowotestamentowej u Bruegla[1]. Wydarzenie rozgrywa się w niderlandzkiej wiosce podczas pory zimowej. Scena została umieszczona w dolnym lewym rogu, tak jakby nieco na uboczu, prawie niezauważalna wśród tłumu ludzi. Mimo iż obraz ma wymowę religijną głównym tematem wydaje się jest życie codzienne na wsi w okresie zimowym. Jest to jeden z pierwszych, a być może pierwszy, obraz w historii sztuki ukazujący padający śnieg.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hagen 2005 ↓, s. 25.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rainer Hagen: Brugel Dzieła wszystkie. Taschen, 2005.