Pedro Gamarro
| Data i miejsce urodzenia |
8 stycznia 1955 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 maja 2019 | ||||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Pedro José Gamarro (ur. 8 stycznia 1955 w Machiques, zm. 7 maja 2019 w Maracaibo[1][2]) – wenezuelski bokser kategorii półśredniej i średniej, wicemistrz olimpijski z 1976.
Zwyciężył w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg) na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1974 w Santo Domingo[3], a także w mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1974 w Caracas[4]. Podczas igrzysk panamerykańskich w 1975 w Meksyku zdobył brązowy medal w wadze półśredniej (do 67 kg)[5]. Zwyciężył tej kategorii w mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1975 w Gwatemali[6].
Gamarro swój największy sukces odniósł na letnich igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, gdzie wystąpił w kategorii półśredniej. Pokonał kolejno: mistrza Europy z 1973 Marijana Beneša z Jugosławii, obrońcę tytułu mistrzowskiego oraz mistrza świata z 1974 Emilio Correę z Kuby przez techniczny nokaut w 3. rundzie, w ćwierćfinale wicemistrza świata z 1974 i mistrza igrzysk panamerykańskich z 1975 Clintona Jacksona z USA i w półfinale Reinharda Skriceka z RFN. W finale przegrał z Jochenem Bachweldem z NRD zdobywając srebrny medal[1]. Był to jedyny srebrny medal na tych igrzyskach zdobyty przez sportowca z Ameryki Południowej (oprócz tego tylko dwa brązowe medale zdobyli zawodnicy z Brazylii).
W 1977 Gamarro wygrał mocno obsadzony turniej Batalla de Carabobo w Caracas w wadze lekkośredniej (do 71 kg), pokonując w finale Luisa Martíneza z Kuby[7]. Przegrał z tym zawodnikiem w półfinale mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1977 w Panamie[8]. Na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie wystąpił znowu w wadze półśredniej; przegrał pierwszą walkę z późniejszym wicemistrzem Miodragiem Perunoviciem z Jugosławii[9].
Gamarro nie walczył w latach 1979-1982. W 1983 powrócił na ring w wadze średniej (do 75 kg). Zdobył w niej brązowy medal na igrzyskach panamerykańskich w 1983 w Caracas[10]. Po zakończeniu kariery pracował jako trener.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pedro Gamarro Biographical information [online], olympedia.org [dostęp 2020-05-27] (ang.).
- ↑ The WBA family regrets the death of Pedro Gamarro [online], wbaboxing.com [dostęp 2019-05-15] (ang.).
- ↑ 12.Central American and Caribbean Games – Santo Domingo, Dominican Republic – February 27 – March 13 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
- ↑ 5.Central American and Caribbean Championships – Caracas, Venezuela – December 1974 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
- ↑ 7.Panamerican Games – Ciudad Mexico, Mexico – October 12–26 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
- ↑ 6.Central American and Caribbean Championships – Guatemala City, Guatemala – August 10–16 1975 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
- ↑ Batalla de Carabobo – Caracas, Venezuela – June 1977 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
- ↑ 8.Central American and Caribbean Championships – Panama City, Panama – August 1977 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).
- ↑ 2.World Championships – Belgrade, Yugoslavia – May 6–20 1978 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-07-17] (ang.).
- ↑ 9.Panamerican Games – Caracas, Venezuela – August 14–29 1983 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2012-01-15] (ang.).