Przejdź do zawartości

Pawołocz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawołocz
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 żytomierski

Rejon

żytomierski

Powierzchnia

10,8 km²

Wysokość

201 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


1437
133,06 os./km²

Nr kierunkowy

+380 4137

Kod pocztowy

13545

Położenie na mapie obwodu żytomierskiego
Mapa konturowa obwodu żytomierskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Pawołocz”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Pawołocz”
Ziemia49°52′09″N 29°26′57″E/49,869167 29,449167

Pawołocz (ukr. Пaволоч) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie żytomierskim. W 2001 roku liczyła 1437 mieszkańców[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W Rzeczypospolitej miasteczko Pawołocz znajdowało się w powiecie skwirskim województwa kijowskiego, od II rozbioru w Imperium Rosyjskim.

W Pawołoczy przed wojną Chmielnickiego był kościół katolicki, który należał do dekanatu Kodeńskiego. Po wojnach, gdy wiele kościołów było zniszczonych, w Pawołoczy została mała kaplica parafialna. Biłołówka, Rużyn, Pohrebyszcze do téj parafii należały. [2]

20 sierpnia 1651 w obozie wojskowym pod Pawołoczą zmarł książę Jeremi Wiśniowiecki, wojewoda ruski. Traktat w Buczaczu z 1672 roku przyznał miasto Imperium Osmańskiemu, a dokładniej hetmanowi Piotrowi Doroszence, który faktycznie zagarnął je wiosną 1673 (dzięki zdradzie pułkownika Piwy). Do Korony powróciło w marcu 1675 roku, gdy z rąk kozacko-tatarskich zdobył ją hetman Michał Radziwiłł[3].

21 marca 1799 we dworze urodził się poeta Franciszek Kowalski, powstaniec listopadowy, znany jako autor tekstu pieśni Tam na błoniu błyszczy kwiecie (Ułan na wedecie). W Pawołoczy do pierwszej komunii świętej przystępował (ok. 1811-1812 r.) późniejszy poeta romantyczny, Józef Bohdan Zaleski[4].

Siedziba dawnej gminy Pawołocz(inne języki) w powiecie skwirskim guberni kijowskiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. с Паволоч, Житомирська область, Попільнянський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2015-06-16]. (ukr.).
  2. Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 654
  3. Jan Perdenia, Hetman Piotr Doroszenko a Polska, Kraków 2000, s. 425.
  4. Józef Tretiak, Bohdan Zaleski do upadku powstania listopadowego 1802-1831, Kraków 1911, s. 24.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]