Przejdź do zawartości

Patrick Bruel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Patrick Bruel
Ilustracja
Imię i nazwisko

Patrick Maurice Benguigui

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1959
Tlemcen, Algieria

Pochodzenie

francuskie

Zawód

piosenkarz, kompozytor, aktor, pokerzysta

Aktywność

od 1984

Strona internetowa

Patrick Bruel, właśc. Patrick Maurice Benguigui[1][2] (ur. 14 maja 1959[3] w Tlemcen w Algierii) – francuski piosenkarz, kompozytor, aktor i mistrz świata w pokerze z roku 1998.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Tilimsan[4], w północno-zachodniej Algierii, w rodzinie żydowskiej jako syn Pierre’a Benguigui i Augusty Kammoun, córki Élie'a i Céline Ben Sidoun[5][6][7]. W 1960 roku rodzice rozwiedli się. Wychowywany był przez matkę, nauczycielkę, która później ponownie wyszła za mąż za Philippe’a Moreau, syna lekarza René Moreau, z którym miała dwóch synów, przyrodnich braci Patricka – Davida (ur. 14 lutego 1972) i Fabrice’a (ur. 25 lipca 1975)[8].

W 1962 roku, po uzyskaniu przez Algierię niepodległości, jego rodzina przeniosła się do Francji. Wychowywał się w Argenteuil pod Paryżem. W wieku pięciu lat, zainteresował się muzyką i zafascynowali go Jacques Brel, Georges Brassens i Serge Gainsbourg. Później, jako nastolatek, na spotkaniach z przyjaciółmi grywał na gitarze kompozycje tych artystów. W 1965 roku, po obejrzeniu przedstawienia Idiota Dostojewskiego, stał się pasjonatem teatru. Pomimo zakazu rodziców, w wieku 14 lat, udał się do Brukseli, aby zobaczyć koncert grupy The Rolling Stones. Słuchał także zespołów rockowych takich jak Led Zeppelin czy Deep Purple.

Uczęszczał do prestiżowego liceum im. Henryka IV (Lycée Henri-IV) w Paryżu. Planował karierę piłkarską, ale w 1975 r., po obejrzeniu w Olympii koncertu Michela Sardou, postanowił zostać piosenkarzem.

Kariera filmowa i muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował jako Paulo Narboni w komediodramacie Le Coup de sirocco (1979) u boku Rogera Hanina i Marie-Anne Chazel. Wystąpił też w niewielkiej roli Louisa w amerykańsko-niemieckiej komedii romantycznej w reżyserii Sydneya Pollacka Sabrina z Harrisonem Fordem i Julią Ormond. W Polsce najbardziej jest znany z roli François Pignona w komedii przygodowej Francisa Vebera Jaguar (Le Jaguar, 1996)[9] z udziałem Jeana Reno, Patricii Velásquez i Danny’ego Trejo. Grywał zarówno w filmach kinowych i telewizyjnych, jak i w teatrze. W 1987 wydał pierwszą płytęDe face.

Lata 90. przyniosły wielką falę popularności artysty, nie tylko we Francji, ale i w innych krajach europejskich. Fenomen ten nazwano Bruelmanią[10].

W 2003 Bruel oficjalnie zmienił nazwisko na Bruel Benguigui.

Oprócz śpiewania jego drugą pasją jest profesjonalna gra w pokera. Dzięki temu jego majątek znacznie się powiększył. Brał udział w wielu zawodach, głównie we Francji. Podczas oficjalnych gier w swojej karierze pokerzysty zarobił ponad milion dolarów, a jego najbardziej udaną grą był World Series of Poker w maju 1998 roku, kiedy inwestując 5000 dolarów zakończył grę z kwotą 224 tys. dolarów[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

21 września 2004 ożenił się z Amandą Sthers (właśc. Amanda Maruani), z którą ma dwóch synów: Oscara (ur. 19 sierpnia 2003) i Leona (ur. 28 września 2005). Jednak w 2008 roku doszło do separacji[12], co potwierdził w wywiadzie w magazynie Voici[13][14].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Album Wykres
FR BEL
(Wa)
BEL
(Fl)
SWI NL
1982 Vide
1984 De face 32
1989 Alors, regarde 1 35
1994 Bruel 2 47
1995 Plaza de los héroes
1999 Juste avant 1 1 32 43
2002 Entre deux 1 1 2 49
2006 Des Souvenirs devant 1 1 6 69
2012 Lequel de nous 1 1 58 7
2015 Très souvent, je pense à vous... 5[15] 4 119 6

albumy Live

[edytuj | edytuj kod]
Rok Album Wykres
FR BEL
(Wa)
BEL
(Vl)
SWI NL
1987 À tout à l'heure
1991 Si ce soir... 1 51
1995 On s'était dit... 25 9
2001 Rien ne s'efface... 2 1 12
2003 Entre deux à l'Olympia 21 16
2007 Des Souvenirs... ensemble 12 8 45
2009 Seul... ou presque 9 3 41
2014 Live 2014 6 4 119 25

Składanki

[edytuj | edytuj kod]
Rok Album Wykres
FR BEL
(Wa)
SWI
2001 L'Essentiel 81
2003 Les Talents essentiels 23
2004 Puzzle 1 2 21
2007 S'laisser aimer (3 cd)

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł singla Wykres Album
FR BEL
(Wa)
SWI NL
1984 „Marre de cette nana-là !” De face
1985 „Comment ça va pour vous ?” 27
1986 „Non, j'veux pas”
„J'roule vers toi”
1987 „Tout l'monde peut s'tromper”
1989 „Casser la voix” 3 77 Alors regarde
1990 „J'te l'dis quand même” 12
„Alors regarde” 3
1991 „Place des grands hommes...” 4
„Décalé” 15 66
„Qui a le droit...” (Live) 1 Si ce soir...
1992 „Casser la voix” (Live) 8
„J'te l'dis quand même” (Live) 45
„Décalé” (Live)
(Patrick Bruel i Mariza Corréa)
70
„Elle m'regardait comme ça” 82 Alors regarde / Si ce soir...
1994 „Bouge!” 22 Bruel
„Combien de murs...” 8
„Pars pas...”
1995 „J'suis quand même là”
1996 „Pour exister” (Live) 18 On s'était dit...
1999 „J'te mentirais...” 81 Juste avant
2000 „Pour la vie” 13 22 90 92
„Au Café des délices” 13 20
„Tout s'efface” 36 32 95
2002 „Mon Amant de Saint Jean” 14 33 Entre deux
„La Complainte de la butte”
(Patrick Bruel & Francis Cabrel)
48
„Ménilmontant”
(Patrick Bruel & Charles Aznavour)
2006 „J'm'attendais pas à toi” 39 Des Souvenirs devant
2008 „Raconte-moi” 68 Des Souvenirs... ensemble
2009 „Combien de murs...” (Live) Seul... ou presque
2012 „Lequel de nous” 35 32
2015 „Pourquoi ne pas y croire...”
(Patrick Bruel, Youness El Guezouli & Idan Raichel)
168
„Corsica”
(Patrick Fiori & Patrick Bruel)
31
Nagrania gościnne
Rok Tytuł singla Wykres Album
FR BEL
(Wa)
SWI NL
2006 „Dit is mijn stem (Casser la voix)”
(Xander de Buisonjé i Patrick Bruel)
64 Succes
(Xander de Buisonjé album)
2009 „Je n'attendais que vous”
(Christophe Maé, Catherine Lara, Maurane, Patrick Bruel)
38 2009: Les Enfoirés font leur cinéma
2010 „Parce que c'est toi”
(Grégoire, Zazie, Patrick Bruel, Natasha St-Pier)
30 2010: Les Enfoirés... la crise de nerfs!
2013 „Un arc en ciel” (Téléthon 2013)
(Bénabar, Bruel, Cali & Marina )
1

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Patrick Bruel: Je m'appelle Patrick et pas Maurice ! Ça me rend fou !. PurePeople.com. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  2. Patrick Bruel - La biographie de Patrick Bruel. Voici.fr. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  3. Patrick Bruel. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  4. Patrick Bruel. AlloCiné. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  5. Barry Toberman (2014-09-11): Interview: Patrick Bruel. The Jewish Chronicle. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  6. David Chazan (Paryż, 2014-06-08): Fury over Jean-Marie Le Pen's 'anti-semitic' remark. Telegraph. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  7. Masha Leon (2014-11-14): French Jewish Singer Patrick Bruel Rocks Beacon Theater. The Forward. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  8. Patrick BRUEL : Biographie et filmographie. notreCinema. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  9. Le Jaguar. Allociné. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  10. Steve Huey: Patrick Bruel Biography. AllMusic. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  11. Oficjalna baza graczy w Pokera, dostęp: 26/02/2014.
  12. Patrick Bruel. Listal. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  13. Patrick Bruel séparé de Caroline Nielsen selon Closer. LeGossip.net. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  14. Séparé de Caroline Nielsen, Patrick Bruel retrouve le sourire à St Tropez. LeGossip.net. [dostęp 2016-11-08]. (fr.).
  15. Le Top du mois : Top Albums Fusionnés - SNEP [online], snepmusique.com [dostęp 2017-11-25] (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]