Parafia św. Michała Archanioła w Zarzeczu
Kościół św. Michała Archanioła | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
Zarzecze 3 |
Data powołania |
1430 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Archidiecezja | |
Dekanat | |
Kościół | |
Proboszcz |
ks. Radosław Maziarz (2020) |
Wezwanie |
św. Michała Archanioła |
Wspomnienie liturgiczne |
10 kwietnia |
Położenie na mapie gminy Zarzecze | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu przeworskiego | |
49°59′07,583″N 22°32′19,535″E/49,985440 22,538760 | |
Strona internetowa |
Parafia św. Michała Archanioła w Zarzeczu − parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej w dekanacie Przeworsk II[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1430 roku dziedzic Henryk Ramsz właściciel Zarzecza, Cieszacina Wielkiego, Cieszacinka oraz Kisielowa ufundował w Zarzeczu kościół i parafię - co potwierdzają źródłowe akta powizytacyjne bpa przemyskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego z 1755 roku. Następnie przed rokiem 1442 rokiem do parafii dołączono Rożniatów, a w końcu XVI wieku Żurawiczki.
W 1524 roku drewniany kościół został mocno zniszczony podczas najazdu Tatarów. W 1531 roku przystąpiono do jego odbudowy, a prace prowadzone były pod nadzorem ówczesnego proboszcza księdza Bernarda z Radomia, później jego następcy księdza Macieja z Soli. W 1572 roku Jan Leski właściciel Zarzecza, przekazał kościół protestantom. W 1596 roku staraniem Anny Dydyńskiej, kościół został zwrócony katolikom, a ponowną jego fundację w 1597 roku zatwierdził bp Wawrzyniec Goślicki.
W 1624 roku podczas kolejnego najazdu tatarskiego, kościół uległ prawie całkowitemu zniszczeniu, ale był nadal użytkowany. W I połowie XVIII wieku ks. Wojciech Szajnowski, przeprowadził remont kościoła. W 1744 roku kościół został konsekrowany przez bpa Andrzeja Pruskiego. Przy kościele działała szkółka parafialna i szpital dla ubogich.
W 1840 roku Magdalena Morska rozpoczęła budowę murowanego obecnego kościoła, według projektu Christiana Piotra Aignera. Wykonano tylko fundamenty, bo z powodu śmierci fundatorki budowa została przerwana. Dopiero staraniem ks. Marcelego Markiewicza i fundacji Włodzimierza Dzieduszyckiego i jego żony Alfonsyny ponownie przystąpiono do budowy kościoła, w stylu neoromańskim, według projektu lwowskiego arch. Juliana Zachariewicza. 3 października 1880 roku bp krakowski Albin Dunajewski dokonał konsekracji kościoła[2][3][4].
Parafia należała pierwotnie do dekanatu jarosławskiego, u schyłku XVIII w. weszła w skład nowo utworzonego dekanatu pruchnickiego, po II wojnie światowej przyłączona do dekanatu przeworskiego, od 1987 znajduje się na terenie dekanatu Przeworsk II.
Na terenie parafii jest 2822 wiernych (w tym: Zarzecze – 1390, Kisielów – 390, Łapajówka – 340, Rożniatów – 702)[5].
- Proboszczowie parafii:
- ?–1820. ks. Józef Tabiński[6].
- 1820–1821. ks. Nikodem Gołaszewski (administrator excurrendo z Siennowa)[7].
- 1821–1858. ks. Paweł Mikulski[8].
- 1858–1859. ks. Otto Weisshoff (administrator)[9].
- 1859–1866. ks. Józef Wściślak[10].
- 1866–1911. ks. Marceli Markiewicz[11].
- 1911–1937. ks. Józef Budnik[12],
- 1938–1965. ks. Józef Hajduk[13][14][15][16].
- 1965–?. ks. Stanisław Gajecki[17][18].
- 1996–2020. ks. prał. Zenon Ruchlewicz[19].
- 2020– nadal ks. Radosław Maziarz.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Historia parafii
- ↑ Zarzecze 3(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 433 .
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997. Album (s. 378) ISSN 1233-4685
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 265) ISSN 1429-6314
- ↑ Schematismus Universi Cleri Dioeceseos Premisliensis rit. lat. 1810 (s. 9) (łac.) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Schematismus Universi Cleri Dioeceseos Premisliensis rit. lat. 1820 (s. 10) (łac.) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Schematismus Universi Cleri Dioeceseos Premisliensis rit. lat. 1821 (s. 10) (łac.) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Secularis et Regularis Dioeceseos rit lat. Premisliensis pro Anno Domini 1859 (s. 25) (łac.) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Secularis et Regularis Dioeceseos rit lat. Premisliensis pro Anno Domini 1860 (s. 26) (łac.) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos rit. lat. Premisliensis pro Anno Domini 1867 (s. 47) (łac.) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Secularis et Regularis Dioeceseos rit lat. Premisliensis pro Anno Domini 1912 (s. 198) [dostęp 2021-08-02]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 79) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 91) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 99) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Parafia Rudnia Wielki i jej pierwsi administratorzy [online], Kwartalnik Stowarzyszenia „Wspólnie dla Rudnej Wielkiej”. Rudnian. Nr 3, listopad 2019, s. 4–5 [dostęp 2021-08-02 .
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 160) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 317) [dostęp 2024-10-07]
- ↑ Barbara Zięba , Parafia Zarzecze żegna proboszcza odchodzącego na emeryturę [online], Kurier Zarzecki. Pismo samorządowe Gminy Zarzecze. Kwartalnik - Grudzień 2020. Nr 2,3,4 (51), s. 21 [dostęp 2024-10-07] .