Paolo Pappalardo
Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1903 |
---|---|
Data śmierci |
6 sierpnia 1966 |
Internuncjusz apostolski w Syrii | |
Okres sprawowania |
1953–1958 |
Urzędnik Sekretariatu Stanu | |
Okres sprawowania |
1958–1964 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
15 sierpnia 1925 |
Nominacja biskupia |
7 sierpnia 1948 |
Sakra biskupia |
29 sierpnia 1948 |
Data konsekracji |
29 sierpnia 1948 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
kard. Eugène Tisserant | ||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Paolo Pappalardo (ur. 18 lutego 1903 w Buccheri, zm. 6 sierpnia 1966) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]15 sierpnia 1925 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Noto. Pracował jako nauczyciel w liceum oraz wykładowca łaciny i greki w seminarium duchownym. W 1927 przeniósł się do Katanii, gdzie pomagał tamtejszemu arcybiskupowi. W 1933 został zatrudniony w Świętej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, początkowo jako protokolant Sekcji Liturgicznej, od 1934 jako archiwista i od 1935 jako urzędnik.
W 1946, pozostając urzędnikiem Kongregacji, został tymczasowym szefem ówcześnie wakującej Delegatury Apostolskiej w Iranie.
7 sierpnia 1948 papież Pius XII mianował go pełnoprawnym delegatem apostolskim w Iranie oraz arcybiskupem tytularnym apamejskim. 29 sierpnia 1948 przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza Świętej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich kard. Eugène Tisseranta. Współkonsekratorami byli ordynariusz polowy Włoch abp Carlo Alberto Ferrero di Cavallerleone oraz biskup pomocniczy diecezji Porto i Santa Rufina Pietro Villa FSCJ.
W 1949 został dodatkowo administratorem apostolskim archidiecezji isfahańskiej - jedynego biskupstwa łacińskiego w Iranie.
19 marca 1953 został przeniesiony na urząd internuncjusza apostolskiego w Syrii. 4 lipca 1953 został dodatkowo administratorem apostolskim obejmującego całość syryjskich struktur Kościoła rzymskokatolickiego wikariatu apostolskiego Aleppo.
W 1958 z powodu niedowładu był zmuszony zrezygnować z urzędu i powrócić do ojczyzny. Następnie do 1964 pracował w Sekretariacie Stanu. Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II, jednak wyłącznie w III sesji.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paolo Pappalardo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-12-25] (ang.).
- Archbishop Paolo Pappalardo. GCatholic. [dostęp 2019-12-25]. (ang.).
- Mons. Paolo Pappalardo. Diecezja Noto. [dostęp 2019-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-29)]. (wł.).