Przejdź do zawartości

Ostra choroba retrowirusowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zmiany skórne w przebiegu choroby

Ostra choroba retrowirusowa (ang. acute HIV infection, primary HIV infection, acute seroconversion syndrome) – pierwsza faza zakażenia wirusem HIV, pojawiająca się przed fazą latencji (ukrycia) i pełnoobjawowego AIDS[1].

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

Ostra choroba retrowirusowa rozwija się od kilku dni do kilku tygodni (zwykle 2–4 tygodnie) po zakażeniu wirusem. U większości pacjentów pojawiają się objawy podobne do grypy, gorączka, limfadenopatia (powiększone węzły chłonne), bóle mięśni, wysypka[2], bóle głowy, wymioty itd. Pacjenci mogą mieć wszystkie z powyższych objawów, część z nich lub żadne. Stan ten może trwać od kilku dni do nawet 10 tygodni, zwykle jednak mija po ok. 2 tygodniach[3].

W bardzo rzadkich przypadkach pojawia się objaw Bella[4].

Ostra choroba retrowirusowa bywa często mylnie diagnozowana np. jako grypa lub angina. Właściwe rozpoznanie ma jednak istotne znaczenie[5], m.in. ze względu na fakt, że pacjent posiada wysoki poziom zaraźliwości. Szacuje się, że nawet połowa nowych zakażeń HIV nastąpiła niedługo po zakażeniu i w trakcie trwania choroby[6].

Jak wykazują badania medyczne, im cięższe objawy i dłuższy okres trwania choroby tym szybszy jest postęp infekcji i przejście do fazy AIDS[7]. Rozpoznanie ostrej choroby retrowirusowej jest ważne, gdyż zaraźliwość jest w tym okresie zwiększona[8].

Objawy pierwotnego zakażenia HIV[8]
Objaw chorobowy Czułość
Gorączka 88%
Złe samopoczucie 73%
Bóle mięśniowe 60%
Wysypka 58%
Bóle głowy 55%
Nocne pocenie 50%
Ból gardła 43%
Limfadenopatia 38%
Bóle stawów 28%
Zatkanie nosa 18%

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Podczas choroby następuje intensywne namnażanie się wirusa. Wiremia w okresie choroby przekracza wartość 100 tys./ml i może dojść nawet do kilkunastu milionów[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Israel Davidsohn, William D. James, John Bernard Henry, Timothy G. Berger, Clinical diagnosis by laboratory methods, Dirk M. Elston, Richard B. Odom: Andrews' diseases of the skin: clinical dermatology. Philadelphia: Saunders Elsevier, 2006, s. 416. ISBN 0-7216-2921-0.
  2. wrongdiagnosis.com skin rash causes
  3. Kahn JO., Walker BD. Acute human immunodeficiency virus type 1 infection.. „The New England journal of medicine”. 1 (339), s. 33–9, lipiec 1998. PMID: 9647878. 
  4. Serrano P., Hernández N., Arroyo JA., de Llobet JM., Domingo P. Bilateral Bell palsy and acute HIV type 1 infection: report of 2 cases and review.. „Clinical infectious diseases : an official publication of the Infectious Diseases Society of America”. 6 (44), s. e57–61, marzec 2007. DOI: 10.1086/511876. PMID: 17304442. 
  5. Daar ES, Little S, Pitt J, et al., Diagnosis of primary HIV-1 infection. Los Angeles County Primary HIV Infection Recruitment Network, Ann. Intern. Med., 134, ss. 25–9, 2001
  6. Primary HIV infection responsible for half of all HIV transmission in Quebec. [dostęp 2009-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-17)].
  7. HIV & AIDS Information :: Factsheet Primary infection [online], www.aidsmap.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-14].
  8. a b Daar ES., Little S., Pitt J., Santangelo J., Ho P., Harawa N., Kerndt P., Glorgi JV., Bai J., Gaut P., Richman DD., Mandel S., Nichols S. Diagnosis of primary HIV-1 infection. Los Angeles County Primary HIV Infection Recruitment Network.. „Annals of internal medicine”. 1 (134), s. 25–9, styczeń 2001. PMID: 11187417. 
  9. Piatak M., Saag MS., Yang LC., Clark SJ., Kappes JC., Luk KC., Hahn BH., Shaw GM., Lifson JD. High levels of HIV-1 in plasma during all stages of infection determined by competitive PCR.. „Science (New York, N.Y.)”. 5102 (259), s. 1749–54, marzec 1993. PMID: 8096089. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]