Przejdź do zawartości

Osówiec (powiat słupecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Osówiec
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

słupecki

Gmina

Orchowo

Liczba ludności (2008)

372

Strefa numeracyjna

63

Kod pocztowy

62-436[2]

Tablice rejestracyjne

PSL

SIMC

0290707

Położenie na mapie gminy Orchowo
Mapa konturowa gminy Orchowo, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Osówiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Osówiec”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Osówiec”
Położenie na mapie powiatu słupeckiego
Mapa konturowa powiatu słupeckiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Osówiec”
Ziemia52°29′11″N 18°02′59″E/52,486389 18,049722[1]

Osówiec (do 2009 Osowiec) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Orchowo.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.

Osówiec jest położony w odległości ok. 2 km od Orchowa. Od średniowiecza był własnością szlachecką. W 1468 roku był w posiadaniu Wojciecha i Jana z Osówca. W XVI wieku przeszedł w posiadanie rodziny Dobrosołowskich, w XVII wieku Radlickich i Nielickich, natomiast w XVIII wieku rodziny Koczorowskich[3]. Następnie przejął go ród Mlickich herbu Dołęga, zaś w XIX wieku Osówiec przeszedł jako wiano w ręce rodziny Freserów Herbu Alabonda. Majątek w 1926 roku liczył 1202 hektary i miał gorzelnię oraz cegielnię. W 1930 roku Osówiec był własnością Ludomira Frezera[3]. Po II wojnie światowej w Osówcu funkcjonowało Państwowe Gospodarstwo Rolne, w którym pracowała większość mieszkańców.

We wsi znajdują się następujące zabytki nieruchome wpisane do krajowego rejestru zabytków:

  • kaplica pw. Matki Boskiej Różańcowej z 1883 roku (nr rej.: 272/14 z 30.04.1984 r.) – ołtarz jest murowany, a w nim figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus.
  • drewniany dwór modrzewiowy (nr rej.: 273/15 z 30.04.1984 r.) - obiekt niewielki, parterowy, z piętrowymi ryzalitami na osi, zbudowany krótko po 1717 roku dla Koczorowskich. Alkierze od frontu i z tyłu dobudowane prawdopodobnie znacznie później. Przed wejściem drewniany ganek. Stan dworu bardzo dobry po rekonstrukcji dokonanej w latach 1984–1987. Obecny wygląd dworu jest wynikiem gruntownej renowacji, w czasie której zrujnowane drewniane ściany wymienione zostały na ceglane. Dawny wygląd zachowały jedynie oszalowane deskami szczyty w piętrowym ryzalicie elewacji frontowej oraz tylnej, o falistych liniach spływów obwiedzionych profilowaną listwą. Również faliste szczyty o uproszczonej linii (lecz znacznie późniejsze i otynkowane) wieńczą dziś frontowe ściany alkierzy. Pokryte gładkim tynkiem elewacje z prostokątnymi oknami pozbawione są niemal detali dekoracji architektonicznej – z wyjątkiem pilastrów akcentujących naroża alkierzy. Otaczający obiekt mały park również w bardzo dobrym stanie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 94670
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 896 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b c Libicki M., Libicki P., Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, Poznań 2010, str. 258

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]