Przejdź do zawartości

Opowieści kanterberyjskie (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opowieści kanterberyjskie
I racconti di Canterbury
Gatunek

dramat
komedia

Data premiery

2 lipca 1972

Kraj produkcji

Włochy
Francja

Język

włoski
angielski

Czas trwania

109 min

Reżyseria

Pier Paolo Pasolini

Scenariusz

Pier Paolo Pasolini
na podstawie książki
Geoffreya Chaucera

Główne role

Hugh Griffith
Laura Betti
Ninetto Davoli
Franco Citti

Muzyka

Ennio Morricone

Zdjęcia

Tonino Delli Colli

Scenografia

Dante Ferretti

Kostiumy

Danilo Donati

Montaż

Nino Baragli

Produkcja

Alberto Grimaldi

Nagrody
Złoty Niedźwiedź na 22. MFF w Berlinie

Opowieści kanterberyjskie (wł. I racconti di Canterbury) – włosko-francuski film fabularny z 1972 roku w reżyserii Piera Paola Pasoliniego. Ostatni z filmów zaliczanych do tzw. trylogii życia tego reżysera, czyli dzieł opartych na erotycznych tekstach z klasyki literatury.

Film jest ekranizacją Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Od chwili premiery szokował wizualną dosłownością, brutalnością scen erotycznych i fizjologicznych, za co często zdejmowany był z ekranów.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii i we Włoszech. Wśród licznych angielskich lokacji wykorzystanych przez filmowców wymienić można te położone w Londynie (np. Winchester Palace w dzielnicy Southwark, stare schody w Wapping) i Cambridge (Trinity Lane, Great Gate w St John's College) oraz w hrabstwach: Essex (Coggeshall, St Osyth, Layer Marney), Somerset (Wells wraz z katedrą), East Sussex (opactwo w Battle), Kent (Canterbury wraz z katedrą, młyn Rolvenden Windmill, Romney Marsh), Suffolk (Lavenham) i Gloucestershire (Chipping Campden). Włoska część zdjęć powstała na sycylijskich stokach wulkanu Etna[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Canterbury Tales (I Racconti di Canterbury). Movie Locations. [dostęp 2023-01-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]