Przejdź do zawartości

Ola Hnatiuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ola Hnatiuk
Aleksandra Hnatiuk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1961
Warszawa

Zawód, zajęcie

ukrainistka

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

Profesor nadzwyczajny

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

UW, PAN

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ola Hnatiuk, właśc. Aleksandra Hnatiuk (ur. 11 listopada 1961 w Warszawie[1]) – ukrainistka, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, profesor nauk humanistycznych. Profesor nadzwyczajna w Instytucie Slawistyki PAN, profesor nadzwyczajna w Studium Europy Wschodniej Wydziału Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, aktywna tłumaczka i popularyzatorka literatury ukraińskiej w Polsce. W latach 2006–2010 radca Ambasady RP w Kijowie.

Jej rozprawa habilitacyjna Pożegnanie z imperium. Ukraińskie dyskusje o tożsamości (wyd. 2003), wyróżniona została Nagrodą „Przeglądu Wschodniego” (2003) i Nagrodą im. Jerzego Giedroycia (2004). W 2022 otrzymała tytuł profesorski[2].

Jest autorką powieści historycznej Odwaga i strach[3] (Wojnowice 2016), monografii Ukrain’ska duchovna barokkowa pisnja (Kijów 1994), opracowania podań i legend Wiedźmy, czarty i święci Huculszczyzny (Warszawa 1997), antologii (wraz z Łarysą Szost) Stepowa legenda: antologia ukraińskiej małej formy prozatorskiej lat 1830–1930 (Warszawa 2001) oraz antologii literatury współczesnej Rybo-wino-kur: antologia literatury ukraińskiej ostatnich dwudziestu lat i (wraz z Katarzyną Kotyńską) zbioru Prolog nie epilog: poezja ukraińska w polskich przekładach (pierwsza połowa XX wieku). Wspólnie z Bogumiłą Berdychowską wydała Bunt pokolenia. Rozmowy z intelektualistami ukraińskimi.

Wydała zbiorki poezji Ihora Kałyncia, Wasyla Holoborod’ki, a także Historię Ukrainy Natalii Jakowenko, eseje i powieści Jurija Andruchowycza.

Jest również autorką wielu esejów i tekstów krytyczno-literackich na łamach m.in.: „Znaku”, „Kultury”, „Kresów”, „Literatury na Świecie” oraz wielu czasopism wydawanych na Ukrainie.

W 2012 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Matka, Halina Siwak z domu Lewkowska, urodziła się we Lwowie 18 września 1939. W czerwcu 1946 przesiedlono ją do powojennej Polski w ramach wymiany ludności pomiędzy RP i ZSRR (tzw. repatriacji). Stało się to kilka miesięcy przed tym, jak jej przyszły mąż, Ukrainiec Eugeniusz Siwak, został wysiedlony w ramach akcji „Wisła”[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biogram na stronie wdrodze.pl.
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 2022 r. nr 115.9.2022 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2022 r. poz. 1248).
  3. Ola Hnatiuk, Wydawnictwo KEW.
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 czerwca 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 872).
  5. Finaliści Nagrody Moczarskiego 2016: Ola Hnatiuk o wojennym Lwowie. na str. wyborcza.pl.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]