Ośrodek dla uchodźców Sandholm

Ośrodek dla uchodźców Sandholm (dun. Sandholmslejren) – duński ośrodek dla uchodźców zlokalizowany w odległości około 25 km od Kopenhagi, na północ od miejscowości Blovstrød (gmina Allerød, Region Stołeczny)^[1]. Ośrodek dzieli się na część otwartą (azylanci) i zamkniętą (imigranci). Część zamknięta jest jedyną taką instytucją w Danii i jest zarządzana przez Ministerstwo Sprawiedliwości^[2].

Historia

Na ośrodek składają się baraki zbudowane w początku XX wieku według projektu architekta Viggo Thalbitzera. W latach 1945–1985 były one miejsce stacjonowania Gwardii Królewskiej. 1 października 1989 obiekty przejęła służba więzienna celem kwaterowania w nich uchodźców. Służba więzienna zarządzała obozem do 2005, potem zakupił je duński Czerwony Krzyż.

W 2002 Europejski Komitet ds. Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu wyraził niepokój w związku z przetrzymywaniem w obozie osób bez procesu. Duńskie władze wyjaśniły wówczas sytuację podkreślając, że problem ten dotyczył przepustowości ośrodka^[3].

Zakres działania

Do obozu trafiają cudzoziemcy, którzy w Danii złożyli wniosek o status uchodźcy (w praktyce przebywają w nim przez czas znacznie dłuższy, niż wymagany przepisami o rozpatrywanie takiego wniosku), przed przemieszczeniem do innych obozów na terenie kraju. Jest to najstarszy i największy ośrodek dla uchodźców w Danii – pomieścić może do 500 osób (w 2010, a więc przed największym kryzysem migracyjnym, mieścił 450 mieszkańców z pięćdziesięciu krajów świata). Funkcje poszczególnych budynków są zróżnicowane, część przeznaczona jest dla rodzin, część dla osób samotnych. Na terenie obozu funkcjonują też obiekty użyteczności publicznej – stołówka, pralnia, kawiarnia, przychodnia lekarska, pomieszczenia internetowe i telefony. Funkcje aktywizujące mieszkańców pełnią m.in. szwalnia, czy warsztat rowerowy^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Edyta Januszewska, Uchodźcy w Danii – między integracją, a marginalizacją, w: Praca Socjalna, nr 1/2015, s.60-61, ISSN 0860-3480
↑ [http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2004_2009/documents/dv/739/739525/739525pl.pdf Martine Roure, Projekt sprawozdania Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z delegacji do Danii, Parlament Europejski, 2008, s.3
↑ [ https://web.archive.org/web/20171202065335/http://numery.praktykateoretyczna.pl/PT_nr2-3_2011_Biopolityka/09.diken.pdf Bülent Diken, Od obozów dla uchodźców do osiedli grodzonych. Biopolityka i koniec miasta, s.131]

Linki zewnętrzne

polskojęzyczny reportaż z ośrodka. cafebabel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-20)]. – dostęp 4.9.2017
plan obozu – dostęp 4.9.2017

[Janusz-1] Edyta Januszewska, Uchodźcy w Danii – między integracją, a marginalizacją, w: Praca Socjalna, nr 1/2015, s.60-61, ISSN 0860-3480

[parl-2] [http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2004_2009/documents/dv/739/739525/739525pl.pdf Martine Roure, Projekt sprawozdania Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z delegacji do Danii, Parlament Europejski, 2008, s.3

[3] [ https://web.archive.org/web/20171202065335/http://numery.praktykateoretyczna.pl/PT_nr2-3_2011_Biopolityka/09.diken.pdf Bülent Diken, Od obozów dla uchodźców do osiedli grodzonych. Biopolityka i koniec miasta, s.131]

[1]

[2]

[3]