Norman Lamont

Norman Lamont
	; Norman Lamont (2019)
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1942 ; Szetlandy
	Kanclerz skarbu
Okres	od 28 listopada 1990; do 27 maja 1993
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	John Major
Następca	Kenneth Clarke
	Multimedia w Wikimedia Commons

Norman Stewart Hughson Lamont, baron Lamont of Lerwick (ur. 8 maja 1942 na Szetlandach) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora.

Wykształcenie odebrał w Loretto School w Edynburgu oraz w Fitzwilliam College na Uniwersytecie w Cambridge. W 1964 r. został przewodniczącym Cambridge Union Society. Po studiach pracował w branży finansowej (głównie w N M Rothschild & Sons). W czerwcu 1970 r. wystartował w wyborach do Izby Gmin w okręgu Kingston upon Hull East, ale przegrał wybory z Johnem Prescottem. Do Izby Gmin dostał się w maju 1972 r. wygrywając wybory uzupełniające w okręgu Kingston-upon-Thames.

Po dojściu konserwatystów do władzy w 1979 r. został podsekretarzem stanu w ministerstwie energii. Był nim do 1981 r. Później był ministrem stanu w ministerstwie przemysłu (1981–1983), ministrem stanu w departamencie handlu i przemysłu (1983–1985), ministrem stanu ds. zaopatrzenia armii (1985–1986), finansowym sekretarzem skarbu (1986–1989). W 1989 r. został naczelnym sekretarzem skarbu. W wyborach na lidera konserwatystów w 1990 r. poparł Johna Majora. Kiedy Major został premierem powierzył Lamontowi stanowisko kanclerza skarbu. Lamont opowiadał się za przystąpieniem Wielkiej Brytanii do strefy ERM. Wydarzenia Czarnej Środy z 1992 r. spowodowały, że Lamont stał się najbardziej krytykowanym ministrem w gabinecie Majora. W maju 1993 r. Lamont zrezygnował ze stanowiska kanclerza skarbu i odrzucił propozycję objęcia teki ministra środowiska.

Będąc poza rządem Lamont stał się wielkim krytykiem poczynań administracji Majora. Eurosceptyk, wydał w 1995 r. książkę Sovereign Britain, w której postulował wystąpienie Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Obecnie jest przewodniczącym eurosceptycznej Bruges Group. W 1997 r. zlikwidowano jego okręg wyborczy, więc Lamont wystartował w okręgu Harrogate and Knaresborough, ale przegrał tam dość znacznie z kandydatem Liberalnych Demokratów. Ustępujący premier John Major nie umieścił go na liście proponowanych parów dożywotnich. Dopiero w 1998 r. były kanclerz skarbu otrzymał tytuł barona Lamont of Lerwick i zasiadł w Izbie Lordów.

Obecnie jest dyrektorem Scottish Annuity & Life Holding oraz od 1996 r. przewodniczącym Le Cercle.

Publikacje

autobiografia In Office, wyd. Little Brown, 1999, ISBN 0-7515-3058-1

XVI wiek	John Baker Walter Mildmay John Fortescue
XVII wiek	John Fortescue Lord Dunbar Julius Caesar Fulke Greville Richard Weston Lord Barrett Lord Cottington Lord Culpepper Edward Hyde Lord Shaftesbury John Duncombe John Ernle Lord Delamere Richard Hampden Charles Montagu John Smith
XVIII wiek	John Smith Lord Carleton John Smith Robert Harley Robert Benson William Wyndham Richard Onslow Robert Walpole Lord Stanhope John Aislabie John Pratt Robert Walpole Samuel Sandys Henry Pelham William Lee Henry Bilson Legge George Lyttelton Henry Bilson Legge Lord Mansfield Henry Bilson Legge Lord Barrington Francis Dashwood George Grenville William Dowdeswell Charles Townshend Lord North John Cavendish William Pitt Młodszy John Cavendish William Pitt Młodszy
XIX wiek	William Pitt Młodszy Henry Addington William Pitt Młodszy Henry Petty Spencer Perceval Nicholas Vansittart Frederick Robinson George Canning Lord Tenterden John Charles Herries Henry Goulburn Lord Althorp Lord Denman Robert Peel Thomas Spring Rice Francis Baring Henry Goulburn Charles Wood Benjamin Disraeli William Ewart Gladstone George Cornewall Lewis Benjamin Disraeli William Ewart Gladstone Benjamin Disraeli George Ward Hunt Robert Lowe William Ewart Gladstone Stafford Northcote William Ewart Gladstone Hugh Childers Michael Hicks-Beach
XX wiek	Michael Hicks-Beach William Vernon Harcourt Randolph Churchill George Goschen William Vernon Harcourt Michael Hicks-Beach Charles Ritchie Austen Chamberlain Herbert Henry Asquith David Lloyd George Reginald McKenna Andrew Bonar Law Austen Chamberlain Robert Horne Stanley Baldwin Neville Chamberlain Philip Snowden Winston Churchill Philip Snowden Neville Chamberlain John Simon Kingsley Wood John Anderson Hugh Dalton Stafford Cripps Hugh Gaitskell Rab Butler Harold Macmillan Peter Thorneycroft Derick Heathcoat-Amory Selwyn Lloyd Reginald Maudling James Callaghan Roy Jenkins Iain Macleod Anthony Barber Denis Healey Geoffrey Howe Nigel Lawson John Major Norman Lamont Kenneth Clarke Gordon Brown
XXI wiek	Gordon Brown Alistair Darling George Osborne Philip Hammond Sajid Javid Rishi Sunak Nadhim Zahawi Kwasi Kwarteng Jeremy Hunt Rachel Reeves

W dniu powstania	Margaret Thatcher Kenneth Baker Paul Channon Kenneth Clarke Norman Fowler Lord Havers Geoffrey Howe Douglas Hurd Tom King Nigel Lawson John MacGregor John Major John Moore Cecil Parkinson Nicholas Ridley Malcolm Rifkind John Wakeham Peter Walker Lord Whitelaw Lord Young of Graffham George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu	Lord Belstead Peter Brooke John Gummer Michael Howard David Hunt Norman Lamont Peter Lilley Lord Mackay of Clashfern Tony Newton Chris Patten David Waddington William Waldegrave

W dniu powstania	John Major Virginia Bottomley Kenneth Clarke John Gummer Michael Heseltine Michael Howard David Hunt Douglas Hurd Norman Lamont Ian Lang Peter Lilley John MacGregor Lord Mackay of Clashfern Patrick Mayhew David Mellor Tony Newton John Patten Michael Portillo Malcolm Rifkind Gillian Shephard Lord Wakeham William Waldegrave
Późniejsi członkowie gabinetu	Jonathan Aitken Peter Brooke Lord Cranborne Stephen Dorrell Michael Forsyth Roger Freeman William Hague Jeremy Hanley Douglas Hogg Brian Mawhinney John Redwood George Young