Niezgoda (herb szlachecki)

Niezgoda – polski herb szlachecki.

herb Niezgoda

Herb Niezgoda II. Według Paprockiego z gniazda Cnoty.

Opis herbu

W polu błękitnym podkowa srebrna, przez nią w pas takiż miecz osieczony, zaś pośrodku strzała żeleźcem (grotem) w dół.

Klejnot – pawie pióra. Labry zapewne błękitne podbite srebrem.

Historia herbu

Jest to jeden ze starszych herbów polskich. Większość heraldyków uważa, że jest to odmiana herbu Dołęga p. legenda herbowa. Najwcześniejsza wzmianka znajduje się u Paprockiego w Gnieździe Cnoty z 1578 r. Niemniej w cytowanym dziele Paprocki podaje pole czerwone i jako klejnot pióra strusie (p. Niezgoda II), ale już w Herbach Rycerstwa Polskiego podaje pole niebieskie wspominając niejako, "że niektórzy kładą pole czerwone, ale ma być w polu błękitnem, jako i wszystkie podkowy". Późniejsi heraldycy kładą tylko pole niebieskie i taki wygląd herbu został utrwalony w tradycji.

Legenda herbowa

Dwóch braci z rodu Dołęga byli tak zwaśnieni, że podczas kłótni jeden brat zabił drugiego, dlatego zabójcy uszczerbiono herb, zdejmując mu krzyż i dodając miecz.

Herbowni

Tadeusz Gajl podaje następujące nazwiska (p. linki zewnętrzne) herbownych Baranowski, Bogdanowicz, Bohdanowicz, Boniszko, Bugwicz, Bujewicz, Butwiłło, Butwiło, Doborski, Gorsek, Grochocki, Jossek, Kajsiewicz, Haysiewicz, Kłonicki, Kołomycki, Kołomyski, Lewandowski, Łętowski, Marynowski, Minkowski, Naganowski, Niezgoda, Nitowść, Nutowć, Nutowiec, Oranowski, Paustowski, Pawstowski, Prażnicki, Radoszewski, Radzeszowski, Radziszowski, Smardzewski, Strzetelski, Tracewski, Uderski, Wyżlaciński, Wyżlatyński, Zaszczyński, Zdramowicz

Zobacz też

• Lista herbów

Linki zewnętrzne

• Herb Niezgoda z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Bibliografia

• Szymon Okolski: Orbis Polonus. T. II. Kraków: 1641-1643, s. 278.
• Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 231.