Midodryna

Midodryna
	Enancjomer R
	; Enancjomer S
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	N-[2-(2,5-dimetoksyfenylo)-2-hydroksyetylo] glicynamid
	Inne nazwy i oznaczenia
	2-amino-N-[2-(2,5-dimetoksyfenylo-2-hydroksyetylo] acetamid
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H18N2O4
Masa molowa	254,28 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	133163-28-7
PubChem	4195
DrugBank	APRD01116
InChI
	InChI=1S/C12H18N2O4/c1-17-8-3-4-11(18-2)9(5-8)10(15)7-14-12(16)6-13/h3-5,10,15H,6-7,13H2,1-2H3,(H,14,16)
	InChIKey
	PTKSEFOSCHHMPD-UHFFFAOYSA-N
	Klasyfikacja medyczna
ATC	C01 CA17
	Multimedia w Wikimedia Commons

Midodryna (midodrin) – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy sympatykomimetyków^[1]. Jest związkiem chiralnym, produkt farmaceutyczny jest mieszaniną racemiczną obu enancjomerów^[2]

Przekształcany w organizmie na drodze hydrolizy enzymatycznej do właściwej substancji czynnej – deglimidodryny, która z kolei pobudza receptory adrenergiczne α₁. Działa wyłącznie na receptory obwodowe, nie ma wpływu na receptory β-adrenergiczne mięśnia sercowego. Jej działanie odpowiada zasadniczo działaniu innych leków alfa-sympatykomimetycznych. Po jej podaniu dochodzi do zwiększenia skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi, jak również do odruchowej bradykardii. Wzrost ciśnienia jest skutkiem obkurczenia drobnych żył i tętniczek, czyli zwiększenia oporu obwodowego.

Ze względu na lokalizację receptorów α₁-adrenergicznych, midodryna działa lokalnie, głównie w mięśniu sercowym i w nerkach oraz pęcherzu, gdzie zwiększa napięcie mięśniowe zwieracza pęcherza i tym samym opóźnia jego opróżnianie się.

Wskazania

Midodryna podnosi ciśnienie krwi – zażywanie leku jest wskazane u osób, u których występuje hipotonia, czyli spadek ciśnienia tętniczego poniżej 100 mmHg ciśnienia skurczowego i 60 mmHg ciśnienia rozkurczowego i wskazana jest terapia farmakologiczna substancjami zwiększającymi ciśnienie, m.in. midodryną^[3], lub hipotonia ortostatyczna – w tym przypadku niedociśnienie powstaje w wyniku zaburzeń regulacji ciśnienia przy gwałtownym wstawaniu lub długim staniu^[4]^[5], a terapia jest wymagana, gdyż hipotonia ortostatyczna zwiększa 2 razy ryzyko zgonu po 70. roku życia oraz może przyczyniać się do osłabienia funkcji poznawczych. Oprócz zmiany diety zaleca się terapię farmakologiczną. Zaproponowano zastosowanie midodryny w leczeniu zespołu przewlekłego zmęczenia^[6].

Mechanizm działania

Mechanizm działania midodryny polega na stymulowaniu zakończeń nerwowych w naczyniach krwionośnych, powodując ich zawężenie. Rezultatem jest zwiększenie ciśnienia. Midodryna pobudza receptory alfa 1-adrenergiczne. Receptory te występują w dużej ilości w okolicy dna pęcherza, szyi pęcherza, cewki sterczowej i w mięśniówce stercza. Następstwem pobudzenia tych receptorów jest skurcz obecnych w wymienionych narządach mięśni gładkich. Zablokowanie receptorów prowadzi z kolei do zmniejszenia napięcia odpowiednich włókien mięśniowych odpowiedzialnych za wielkość „uścisku” cewkowego blokującego wypływ moczu z pęcherza.

Przeciwwskazania

Midodryny nie należy stosować u osób z nadwrażliwością na tę substancję, z ciężkimi organicznymi schorzeniami serca i układu krwionośnego, nadciśnieniem, zaburzeniami rytmu serca, ostrym zapaleniem nerek lub niewydolnością, rozrostem gruczołu krokowego z zaleganiem moczu, mechanicznymi upośledzeniami oddawania moczu i zatrzymania moczu, guzem chromochłonnym nadnerczy, nadczynnością tarczycy, jaskrą z wąskim kątem przesączania oraz w czasie ciąży i karmienia piersią.

Działania niepożądane

Często i w zależności od dawki jako działanie niepożądane może wystąpić nadciśnienie tętnicze w pozycji leżącej, parestezje lub świąd (głównie w obrębie głowy), uczucie zimna i jeżenie się włosów. Niezbyt często występuje bradykardia, tachykardia i kołatanie serca, nudności, niestrawność, zgaga, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej bądź zatrzymanie moczu i zaburzenia jego oddawania oraz bóle głowy, niepokój, pobudliwość i rozdrażnienie. Do rzadko występujących objawów niepożądanych należy zaburzenie rytmu pochodzenia komorowego.

Dawkowanie

Zazwyczaj stosuje się chlorowodorek midodryny w tabletkach po 2,5 do 5 mg dwa razy na dobę (u przeciętnego dorosłego), ale istnieje możliwość podawania mniejszych dawek. Dawkowanie ustalone przez lekarza.

Preparaty

Gutron

Przypisy

↑ Nieinwazyjne leczenie nietrzymania moczu
↑ ROTE LISTE 2017 : Arzneimittelverzeichnis für Deutschland (einschließlich EU-Zulassungen und bestimmter Medizinprodukte. Frankfurt am Main: Rote Liste Service GmbH, 2017, s. 196. ISBN 978-3-946057-10-9. OCLC 970343733. (niem.).
↑ Odruchowe utraty przytomności
↑ Maciej Banach Aktualny stan wiedzy na temat hipotonii
↑ Hipotonia ortostatyczna. [dostęp 2011-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-06)].
↑ J. Naschitz, D. Dreyfuss, D. Yeshurun, I. Rosner. Midodrine treatment for chronic fatigue syndrome. „Postgraduate Medical Journal”. 80 (942), s. 230–232, April 2004. DOI: 10.1136/pgmj.2003.011429. ISSN 0032-5473. PMID: 15082846. PMCID: PMC1742969.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Nieinwazyjne leczenie nietrzymania moczu

[Rote_Liste-2] ROTE LISTE 2017 : Arzneimittelverzeichnis für Deutschland (einschließlich EU-Zulassungen und bestimmter Medizinprodukte. Frankfurt am Main: Rote Liste Service GmbH, 2017, s. 196. ISBN 978-3-946057-10-9. OCLC 970343733. (niem.).

[3] Odruchowe utraty przytomności

[4] Maciej Banach Aktualny stan wiedzy na temat hipotonii

[5] Hipotonia ortostatyczna. [dostęp 2011-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-06)].

[pmid15082846-6] J. Naschitz, D. Dreyfuss, D. Yeshurun, I. Rosner. Midodrine treatment for chronic fatigue syndrome. „Postgraduate Medical Journal”. 80 (942), s. 230–232, April 2004. DOI: 10.1136/pgmj.2003.011429. ISSN 0032-5473. PMID: 15082846. PMCID: PMC1742969.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]