Przejdź do zawartości

Michaił Zajcew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Zajcew
Михаил Митрофанович Зайцев
ilustracja
generał armii generał armii
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1923
Zawodskoj Chutor

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 2009
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

19411992

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca Białoruskiego Okręgu Wojskowego, Głównodowodzący Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech
Głównodowodzący wojsk Południowego Kierunku Operacyjnego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Michaił Mitrofanowicz Zajcew, ros. Михаил Митрофанович Зайцев (ur. 23 listopada 1923 we wsi Zawodskoj Chutor w obwodzie tulskim, zm. 22 stycznia 2009 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii (1980), Bohater Związku Radzieckiego (1983).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły średniej w 1941 został wezwany do odbycia służby wojskowej. Został skierowany na kurs łączności specjalnej, po ukończeniu którego w maju 1942 został skierowany na front. Zajmował kolejno stanowiska zastępcy i pierwszego zastępcy szefa sztabu brygady pancernej, starszego pomocnika szefa oddziału sztabu korpusu pancernego. Brał udział w walkach na Frontach: Zachodnim, Woroneskim, Briańskim, Centralnym oraz 1 Ukraińskim. Uczestniczył w wielu operacjach wojskowych, m.in. na łuku kurskim, w operacjach: lwowsko-sandomierskiej, wiślańsko-odrzańskiej, berlińskiej i praskiej.

Po wojnie pełnił służbę jako szef wydziału w sztabie dywizji powietrznodesantowej, potem na takim samym stanowisku w dywizji pancernej, był szefem sztabu oraz zastępcą dowódcy dywizji pancernej. W 1955 ukończył studia w Akademii Wojsk Pancernych, a w 1965 – w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego. Od 1965 dowodził dywizją pancerną. Od listopada 1968 był szefem sztabu armii pancernej, a od grudnia 1969 – dowódcą armii pancernej.

Od sierpnia 1972 był pierwszym zastępcą dowódcy – a od maja 1976 – dowódcą Białoruskiego Okręgu Wojskowego. Od 22 października 1980 do 6 lipca 1985 był Głównodowodzącym Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. 4 listopada 1980 awansował na stopień generała armii. Od 1985 był Głównodowodzącym wojsk Południowego Kierunku Operacyjnego. Od 1989 był w grupie generalnych inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. W 1992 przeszedł do rezerwy.

Mieszkał w Moskwie i tam zmarł. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie

Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 10 i 11 kadencji. W latach 1981–1989 był członkiem Komitetu Centralnego KPZR.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]