Przejdź do zawartości

Michał Hieronim Starzeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Hieronim Starzeński
Ilustracja
Herb
Lis
Data i miejsce urodzenia

29 września 1757
Warszawa

Data i miejsce śmierci

16 października 1824
Hnilice

Ojciec

Maciej Maurycy Starzeński

Matka

Aniela Biberstein Trembińska

Żona

Anna Barbara Kuczyńska

Dzieci

Józef Leon, Maciej Ignacy

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)

Michał Hieronim Starzeński herbu Lis (ur. 29 września 1757 w Warszawie, zm. 16 października 1824 w Hnilicach) – hrabia, starosta brański w latach 1774–1794[1], powstaniec kościuszkowski, pamiętnikarz, organizator administracji w Obwodzie Białostockim i w Kraju Tarnopolskim, marszałek obwodu białostockiego w latach 1810–1811[2].

Syn Macieja Maurycego i Anieli z Biberstein Trembińskich herbu Rogala.

Poseł na sejm 1782 roku z ziemi bielskiej[3]. W 1788 był członkiem Komisji Wojskowej Obojga Narodów[4]. Był komisarzem cywilnym z Prowincji Wielkopolskiej[5] w tej komisji w 1792 roku[6]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[7].

Rotmistrz Kawalerii Narodowej, organizator sił zbrojnych w 1792 i 1794 roku. Był organizatorem i dowódcą batalionu strzelców ziemi bielskiej[8]

Posiadał polski Order Świętego Stanisława i rosyjski Order Świętej Anny. Hrabia cesarstwa, uznany hrabią w Prusach 7 grudnia 1799[9], a w 1819 w Kongresówce przez Heroldię Królestwa Polskiego[10].

Z żoną Anną Barbarą z Kuczyńskich h. Ślepowron miał dwóch synów Józefa Leona i Macieja Ignacego oraz dwie córki Annę i Marię[10]. Dziad m.in. Wiktora Wacława i Kazimierza Władysława.

Był autorem pamiętników (częściowo zaginionych) wydanych w 1914 roku: Na schyłku dni Rzeczypospolitej : kartki z pamiętnika Michała Starzeńskiego (1757-1795).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 192.
  2. ↑ Спісы маршалкаў шляхты Гарадзенскай губерні ў ХІХ ст. (паводле Люцыяна Шчукі), w:ГЕРОЛЬД LITHERLAND № 3–4 (3). Горадня, 2001. Год І, s. 111,
  3. ↑ Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio-Niedzielnego Roku [...] MDCCLXXXII, Warszawa [1782], [b.n.s].
  4. ↑ Tadeusz Korzon, Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Dokończenie epoki przedrozbiorowej epoka porozbiorowa, t. III, 1923, s. 178.
  5. ↑ prawdopodobny błąd, chodziło o Prowincję Małopolską
  6. ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 542.
  7. ↑ Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 79.
  8. ↑ Bauer 1981 ↓, s. 175.
  9. ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 886-887.
  10. ↑ a b Zofia Zielińska: Starzeński Michał Hieronim. [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XLII/2003-2004 [on-line]. www.ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2019-05-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Hieronim_Starzeński&oldid=74497167”