Matteo Castelli

Matteo Castelli
Data i miejsce urodzenia	ok. 1560 ; Melide
Data i miejsce śmierci	po 29 kwietnia 1634 ; Warszawa
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	rzeźba, architektura
Epoka	barok

Matteo Castello, Matteo Castelli (ur. ok. 1560 w Melide nad jeziorem Lugano w Szwajcarii, zm. po 29 kwietnia 1634^[1] w Warszawie) – wczesnobarokowy architekt tesyński.

Życiorys

Został sprowadzony do Polski w 1613 roku, na czas kiedy przenoszono cały dwór królewski na stałe do Warszawy. Od[1614 roku był nadwornym architektem króla Polski Zygmunta III Wazy. Należy do grona najważniejszych architektów rzymskiego baroku, zaraz obok Dominica Fontany i Carla Maderny. Początkowo działał jako kamieniarz i rzeźbiarz. Podczas działalności w Warszawie charakterystyczne było dla niego stosowanie kordonowych gzymsów, płycin, lizen, permutacyjnych ram i nadawanie budynkom form surowych i wstrzemięźliwych.

Jego następcą na stanowisku architekta królewskiego został, promowany przez niego, jego pomocnik Constantino Tencalla (jego siostrzeniec, także z Lugano).

We Włoszech

Fasada kościoła Santa Susanna w Rzymie (współpraca z Francesco Rosii wg planów Carlo Maderno) – 1597–1603,
kaplica Barberinich (Cappella Barberini) w kościele Sant'Andrea della Valle w Rzymie,
kościół Sant'Andrea della Valle (z Carlo Maderna),
Palazzo Mattei (z Carlo Maderna),
kaplica Rucellai we Florencji