Przejdź do zawartości

Maryla Falk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maryla Falk
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1906
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1980
Chamonix-Mont-Blanc

Specjalność: Indologia, religioznawstwo
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Instytut Orientalistyczny

Maryla Falk (ur. 26 kwietnia 1906 we Lwowie, zm. 13 czerwca 1980 w Chamonix-Mont-Blanc) – polska indolożka i religioznawczyni.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jej życiorys wobec niewielu zachowanych źródeł jest trudny do odtworzenia, prawdopodobnie ukończyła studia orientalistyczne na którymś z polskich uniwersytetów. Studiowała pod kierownictwem Jeana Przyluskiego na Sorbonie i Collège de France. W latach 30. XX wieku prowadziła działalność naukową w Rzymie i w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, publikowała m.in. w Roczniku Orientalistycznym oraz Polskim Biuletynie Orientalistycznym. Współpracowała z Raffaele Pettazzonim i Stanisławem Schayerem. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego. W 1938 roku wygłosiła referat na XX Międzynarodowym Kongresie Orientalistów w Brukseli.

Na początku maja 1939 roku witała w Warszawie wracającego przez Polskę do Indii z Rzymu profesora Surendranatha Dasguptę. W tym samym roku wyjechała do Indii, gdzie została wykładowcą języków słowiańskich i kultury polskiej na Uniwersytecie w Kalkucie. Była inicjatorką i sekretarką założonego 5 października 1939 roku w Kalkucie Indo-Polish Association[1]. Publikowała anglojęzyczne artykuły naukowe w czasopismach indyjskich. W 1947 roku wróciła do Europy, usiłując uzyskać wizę brytyjską, później prawdopodobnie mieszkała w Rzymie. W grudniu tegoż roku została członkiem Société Asiatique w Paryżu. W latach 50. prowadziła ożywioną działalność w międzynarodowym środowisku orientalistycznym, w następnej dekadzie wycofała się jednak z działalności naukowej. Zmarła w osamotnieniu w 1980 roku w swoim domu w Chamonix-Mont-Blanc, po jej śmierci nie został opublikowany żaden nekrolog.

Głównym dziełem Falk jest wydana w 1939 roku w Rzymie praca Il mito psicologico nell’India antica (przekład polski Mit psychologiczny w starożytnych Indiach, Kraków 2011). Praca ta, początkowo niezauważona, została doceniona w środowisku naukowym dopiero po ukazaniu się w latach 80. XX wieku jej reprintu. Opublikowała także rozprawę Il misteri di Novalis (Neapol 1938, opublikowane po polsku jako Dwa „misteria” romantyczne: Novalis, Słowacki[2]) oraz pracę Nāma-rūpa and Dharma-rūpa. Origin and Aspects of an Ancient Indian Conception, wydaną w 1943 roku przez Uniwersytet w Kalkucie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polacy w Indiach 1942-1948 w świetle dokumentów i wspomnień. Londyn: Koło Polaków z Indii, 2000, s. 68. ISBN 0-9538928-1-6.
  2. Dominika Gruntkowska, Król-Duch wobec spirytyzmu. Poszukiwanie punktów zbieżnych, Collegium Columbinum SJ, 2020, s. 349, ISBN 978-83-7624-155-5 [dostęp 2023-05-20] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Mejor: Maryla Falk (1906–1980). Szkic do biografii i twórczości. W: Maryla Falk: Mit psychologiczny w starożytnych Indiach. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2011. ISBN 97883-242-1448-8.