Przejdź do zawartości

Marian Orzechowski (1893–1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Orzechowski
Burkacki
podporucznik piechoty rezerwy podporucznik piechoty rezerwy
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1893
Warszawa

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie
Straż Graniczna

Jednostki

1 Pułk Piechoty
201 Pułk Piechoty
5 Pułk Piechoty Legionów
Centralna Szkoła Straży Granicznej

Stanowiska

wykładowca

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Marian Witalis Orzechowski, ps. Burkacki (ur. 15 sierpnia 1893 w Warszawie, zm. 30 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, komisarz Straży Granicznej, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Antoniego i Emilii z Burkackich[3][4]. Członek Polskich Drużyn Strzeleckich[5]. 6 sierpnia 1914 wyruszył z krakowskich Oleandrów w szeregach 2. plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej. Żołnierz I Brygady Legionów Polskich w szeregach 2 plutonu III batalionu 1 pułku piechoty[6]. Absolwent Szkoły Oficerskiej przy 1 pułku piechoty Legionów w Zambrowie i Pomiechówku. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej i Polskiej Partii Socjalistycznej[5]. W 1920 służył w 201 pułku piechoty i 5 pułku piechoty Legionów[4][5]. Następnie w Straży Granicznej. 29 października 1930, będąc w stopniu sierżanta sztabowego, został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z dniem 29 listopada 1930 i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], przydzielony do kadry Okręgu Korpusu Nr I[4]. W 1934 był oficerem rezerwy pełniącym służbę w Straży Granicznej i podlegał pod PKU Warszawa Miasto III[8]. W Straży Granicznej posiadał stopień komisarza. Był wykładowcą w Centralnej Szkole Straży Granicznej w Rawie Ruskiej. Osadnik wojskowy na Wileńszczyźnie[5].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem kozielskiego obozu. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 052/1 poz 86, nr akt 1183[9] z 27.04.1940[1]. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w księdze czynności pod datą 21.4.1943. Figuruje liście AM-174-338 i Komisji Technicznej PCK GARF-14-0338 jako nierozpoznany kapitan. Przy powtórnej analizie dokumentów znalezionych przy zwłokach w niemieckim laboratorium w Smoleńsku odczytano poprawnie nazwisko i imię Orzechowskiego. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 142 i Nowym Kurierze Warszawskim nr 148. Krewni do 1990 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Był żonaty z Pauliną z Szymańskich, miał troje dzieci[4].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[10], natomiast minister spraw wewnętrznych i administracji Władysław Stasiak rozkazem personalnym nr 96 z 26 października 2007 mianował go pośmiertnie na stopień nadkomisarza Straży Granicznej. Awanse zostały ogłoszone 9 i 10 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 563.
  2. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 182.
  3. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-05].
  4. a b c d Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 452.
  5. a b c d Pierwsza Kompania Kadrowa, Józef Piłsudski | Blogmedia24 [online], blogmedia24.pl [dostęp 2019-05-29].
  6. Orzechowski Muzeum Józefa Piłsudskiego [online], wykaz.muzeumpilsudski.pl [dostęp 2019-05-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-29].
  7. „Dziennik Personalny” (R.12, nr 4), Warszawa, 18 kwietnia 1931, s. 150.
  8. Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1934, s. 813.
  9. J. Tucholski, op cit, s. 644.
  10. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
  12. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-05].
  13. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Rocznik Oficerski Rezerw, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1934
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.