Przejdź do zawartości

Maciej Iłowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Iłowiecki
Ilustracja
Maciej Iłowiecki (1990)
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1935
Piekary Śląskie

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 2023
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Tadeusz Maciej Iłowiecki (ur. 28 lutego 1935[1] w Piekarach Śląskich, zm. 23 grudnia 2023[2] w Warszawie) – polski dziennikarz i publicysta, w latach 1993–1994 zastępca przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent biochemii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1959 pracował jako dziennikarz i publicysta. W czasach PRL publikował w „Polityce”, „Fantastyce[3] i „Przeglądzie Technicznym”. W latach 1974–1990 pracował w redakcji „Problemów”.

Jako ekspert do spraw mediów 1989 brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu jako przedstawiciel „Solidarności”. W latach 1990–1993 pełnił funkcję prezesa zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1990–1992 był redaktorem naczelnym tygodnika „Spotkania”. Zajmował stanowisko zastępcy przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji od kwietnia 1993 do września 1994. Członek Rady Etyki Mediów (od 2004 do 2011). Był też członkiem zarządu Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk oraz redakcji „Nowego Państwa”.

W III RP zajął się niezależną publicystyką, współpracował z telewizją Polsat. Był autorem artykułów prasowych i kilkunastu książek na tematy związane m.in. z medioznawstwem. Regularnie uczestniczył w programie Bumerang prowadzonym przez Marka Markiewicza. W 2010 bez powodzenia kandydował do KRRiT z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości (jego kandydatura została również poparta przez większość posłów Polski Plus, SdPL i SD)[4].

8 stycznia 2024 został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[5][6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014)[7].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Nasz wiek XX, Wiedza Powszechna, Warszawa 1969.
  • Nowy, niezbyt wspaniały świat, Wiedza Powszechna, Warszawa 1974.
  • Dzieje nauki polskiej, Interpress, Warszawa 1981.
  • Z tamtej strony lustra, Alfa, Warszawa 1987.
  • Niepokój dwutysięcznego roku, Iskry, Warszawa 1989.
  • Figle naszego świata, Alfa, Warszawa 1992.
  • Media, władza, świadomość społeczna, Pomorskie Towarzystwo Edukacyjne „Fama”, Bydgoszcz 1999.
  • Kronika przypadków publicznych, Prószyński i S-ka, Warszawa 2000.
  • Krzywe zwierciadło: o manipulacji w mediach, Gaudium, Lublin 2003.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sylwetka na stronie sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-09-12].
  2. Maciej Iłowiecki. wyborcza.pl, 29 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-31].
  3. Iłowiecki Maciej Tadeusz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-12-26].
  4. Głosowanie nr 2 – posiedzenie nr 72: Głosowanie nad powołaniem członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. sejm.gov.pl, 4 sierpnia 2010. [dostęp 2022-09-12].
  5. Pogrzeb Macieja Iłowieckiego – 8 stycznia. dzieje.pl, 27 grudnia 2023. [dostęp 2024-01-08].
  6. W Warszawie odbył się pogrzeb Macieja Iłowieckiego. wnp.pl, 8 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-08].
  7. Zasłużeni dla rozwoju mediów audiowizualnych odznaczeni. prezydent.pl, 8 grudnia 2014. [dostęp 2022-09-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]