Mączniak prawdziwy brzoskwini

Mączniak prawdziwy brzoskwini (ang. powdery mildew of peach, powdery mildew of nectarine) – grzybowa choroba brzoskwini wywołana przez Podosphaera pannosa.

Objawy

Wśród drzew owocowych uprawianych w Polsce Podosphaera pannosa poraża brzoskwinię zwyczajną, nektarynki (grupa odmian brzoskwini), rzadziej morele i śliwy. Według źródeł zagranicznych mączniaka brzoskwini powoduje także Podosphaera leucotricha, ten sam gatunek, który powoduje mączniaka jabłoni.

U brzoskwini i nektarynki porażeniu ulegają liście, pędy i owoce. Liście mogą ulec infekcjom od momentu, gdy wychodzą z pąka. Tworzy się na nich biały nalot złożony z konidioforów i zarodników konidialnych. Na nalocie tym tworzą się drobne, czarne klejstotecja. Porażone liście żółkną, zwijają się i zasychają. Nalot grzybni tworzy się również na młodych pędach. Ich porażone wierzchołki ulegają deformacjom i obumierają. Na owocach biały, mączysty nalot tworzy się już na ich zawiązkach i potem powiększa się. Porażone owoce są mniejsze i gorzej wybarwione.

Epidemiologia

Grzybnia Podosphaera pannosa zimuje na porażonych pędach oraz między łuskami pąków. Wiosną wytwarza konidia roznoszone przez wiatr i dokonujące infekcji pierwotnych. Także konidia są źródłem infekcji wtórnych w okresie wegetacyjnym. Na nalocie grzybni tworzą się klejstotecja z bazydiosporami, ale ich rola w rozprzestrzenianiu choroby jest niewielka.

Choroba silniej rozwija się w okresach ciepłej pogody z małą ilością opadów deszczu, ale patogen może rozwijać się i infekować drzewa także przy różnej wilgotności powietrza i różnej temperaturze. Róże są żywicielem P. pannosa i jeśli sadzi się je w pobliżu stanowią inokulum patogenu.

Najbardziej podatne na infekcję są młode liście, pędy i owoce. W miarę starzenia się stają się coraz bardziej odporne. Owoce są podatne na infekcje do czasu stwardnienia pestki.

Ochrona

Mączniaki prawdziwe są trudne do zwalczania. Porażone pędy brzoskwini wycina się poniżej miejsca z mączystym nalotem. Drzewa opryskuje się fungicydami z grupy węglowodorów aromatycznych lub benzymidazoli. Pierwsze opryskiwanie stosuje się pod koniec kwitnienia, następne co 7–10 dni w zależności od nasilenia choroby. Obecnie jednak brak zarejestrowanych środków do zwalczania tej choroby.