Przejdź do zawartości

Ludwik Prądzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Prądzyński
Data i miejsce urodzenia

5 października 1956
Tuchomie

Zawód, zajęcie

robotnik, związkowiec, rolnik

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Ludwik Prądzyński (ur. 5 października 1956 w Tuchomiu) – polski robotnik i związkowiec, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1982 Zasadniczą Szkołę Budowy Okrętów w Gdańsku. Pracował jako spawacz i monter kadłubów[1]. Od 1975 pozostawał zatrudniony w Stoczni Gdańskiej. Należał do aktywistów Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W sierpniu 1980 razem z Bogdanem Borusewiczem, Bogdanem Felskim i Jerzym Borowczakiem zainicjował strajk w Stoczni Gdańskiej. Po powołaniu NSZZ „Solidarność” został członkiem komisji zakładowej związku w SG. W związku z wprowadzeniem stanu wojennego internowano go na okres ponad siedmiu miesięcy (od 12 grudnia 1981 do 24 lipca 1982) w Strzebielinku[1].

Od 1984 do 1993 pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym rodziców w Kramarzynach, następnie powrócił do Stoczni Gdańskiej.

W 2000 wyróżniony tytułem honorowego obywatela Gdańska, w 2006 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2], a w 2024 Krzyżem Wolności i Solidarności[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Arkadiusz Kazański: Prądzyński Ludwik. gedanopedia.pl. [dostęp 2024-03-06].
  2. M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
  3. M.P. z 2024 r. poz. 635

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]