Live in Toronto (album King Crimson)
Wykonawca albumu koncertowego | ||||
King Crimson | ||||
Wydany |
18 marca 2016 | |||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
20 listopada 2015 | |||
Gatunek | ||||
Długość |
CD 1: 62:34; | |||
Wydawnictwo |
Discipline Global Mobile, Wowow Entertainment, Inc. | |||
Producent | ||||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
|
Live in Toronto – album koncertowy King Crimson, wydany 18 marca 2016 w Europie i USA nakładem Discipline Global Mobile jako podwójny CD[1] oraz 25 maja w Japonii wspólnym nakładem miejscowej wytwórni Wowow Entertainment, Inc. i Panegyric[2].
10 kwietnia 2017 roku wydany został w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie, w limitowanym nakładzie, box set, na który złożyły się: 4 płyty winylowe, płyta DVD i płyta DVD-Audio[3].
27 maja 2021 roku album został udostępniony na oficjalnym kanale King Crimson na YouTube[4].
Album
[edytuj | edytuj kod]Historia
[edytuj | edytuj kod]W 2013 roku King Crimson powrócił do działalności w zmienionym składzie, aby jesienią następnego roku rozpocząć trasę koncertową. Skład ten tworzyło 7 muzyków, rozmieszczonych w dwóch rzędach: trzech perkusistów z przodu: Pat Mastelotto, Bill Rieflin (który czasami grał także na klawiszach u boku Frippa) i Gavin Harrison. Z tyłu znajdowali się: Robert Fripp, gitarzysta i wokalista grupy, Jakko Jakszyk, basista i wokalista Tony Levin; oraz multiinstrumentalista (saksofonista i flecista) Mel Collins[5]. W tym składzie jesienią 2015 roku King Crimson wyruszył do Kanady na serię 11 koncertów w sześciu miastach. Live in Toronto, zarejestrowany w Queen Elizabeth Theatre, 20 listopada 2015 roku jest „oficjalnym bootlegowym” nagranie całego występu, dostępnym początkowo jako plik do pobrania ze strony DGM Live, a następnie wydane w formie płyty CD. Nie ma w nim żadnych edycji, poza skróceniem czasu między nagranym wcześniej ogłoszeniem, które rozpoczynało wszystkie występy – aby publiczność doświadczyła występu oczami i uszami, a nie smartfonami i tabletami, po którym na scenę weszli basista Tony Levin i multiinstrumentalista dęty drewniany Mel Collins aby wykonać krótką improwizację w „Threshold Soundscape” Frippa. Zespol w trakcie występu przypomniał przede wszystkim utwory z wczesnego okresu swojej działalności: między innymi: „21st Century Schizoid Man”, „Epitaph”, „The Court of the Crimson King” (z In the Court of the Crimson King), „Pictures of a City” (z In the Wake of Poseidon), „Sailor's Tale”, „The Letters” (z Islands), „Larks’ Tongues in Aspic, Part One”, „Easy Money”, „Red” (z Larks’ Tongues in Aspic) uzupełnione utworami z albumów późniejszych: „VROOOM” (z Thrak) „The ConstruKction of Light” (z albumu pod tym samym tytułem) i utworami skomponowanymi tylko dla koncertów: „Radical Action (To Unseat the Hold of Monkey Mind)”, „Meltdown”. Siedmioosobowy zespół wykonał na nowo utwory wprowadzając do nich szereg innowacji jak: wydłużona gitarowa solówka Frippa i wokaliza Jakszyka w „Easy Money” czy perkusyjna solówka Harrisona w „21st Century Schizoid Man”. Collins z kolei wykonał „Larks’ Tongues in Aspic, Part One” w jazzowej konwencji, do której wprowadził odrobinę humoru, nawiązując przez moment zarówno do kanadyjskiego (Oh, Canada), jak i francuskiego (La Marseillaise) hymnu narodowego[6].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Lista i informacje według Discogs[1]:
CD One
[edytuj | edytuj kod]1. Threshold Soundscape (Fripp, Levin, Collins) 4:00 2. Larks’ Tongues in Aspic, Part One (Cross, Fripp, Wetton, Bruford, Muir) 10:29 3. Pictures of a City (Fripp, Sinfield) 8:32 4. VROOOM (Belew, Fripp, Levin, Gunn, Bruford, Mastelotto) 5:18 5. Radical Action (To Unseat the Hold of Monkey Mind) (Fripp) 3:20 6. Meltdown (Jakszyk, Fripp) 4:51 7. The Hell Hounds of Krim (Harrison, Mastelotto, Rieflin) 3:31 8. The ConstruKction of Light (Belew, Fripp, Gunn, Mastelotto) 6:44 9. Red (Fripp) 6:47 10. Epitaph (Fripp, McDonald, Lake, Giles, Sinfield) 9:02 1:02:34
CD Two
[edytuj | edytuj kod]1. Banshee Legs Bell Hassle (Harrison, Rieflin, Mastelotto) 1:43 2. Easy Money (Fripp, Wetton, Palmer-James) 8:33 3. Level Five (Belew, Fripp, Gunn, Mastelotto) 7:04 4. The Letters (Fripp, Sinfield) 5:38 5. Sailor’s Tale (Fripp) 6:56 6. Starless (Cross, Fripp, Wetton, Bruford, Palmer-James) 15:18 7. The Court of the Crimson King (McDonald, Sinfield) 7:17 8. 21st Century Schizoid Man (Fripp, McDonald, Lake, Giles, Sinfield) 11:41 1:04:10
Muzycy
[edytuj | edytuj kod]- Pat Mastelotto – perkusja
- Bill Rieflin – perkusja i instrumenty klawiszowe
- Gavin Harrison – perkusja
- Robert Fripp – gitara i instrumenty klawiszowe
- Jakko Jakszyk – gitara i śpiew
- Tony Levin – gitary basowe i stick
- Mel Collins – saksofony i flet
Personel techniczny
[edytuj | edytuj kod]- produkcja – David Singleton
- Mark Vreeken – inżynier miksujący
- kompilacja cyfrowa – David Singleton i Alex R Mundy
- zdjęcia – Tony Levin
- zdjęcie na okładce oraz logo CD – Trevor Wilkins
- obraz na okładce i logo „Elements” – Ben Singleton
- design i layout – Hugh O’Donnell
- personel techniczny – Dave Salt, Mark Vreeken, John Armitage, Jason Birnie, Biff Blumfumgagnge, Michele Russotto, Adrian Holmes, Trevor Wilkins, Russ Wilson, Katrina Doy
Do wydania dołączono 12-stronicową książeczkę.
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Opinie krytyków
[edytuj | edytuj kod]Oceny łączne | |
---|---|
Publikacja | Ocena |
Album of the Year | 80/100[7] |
Recenzje | |
Publikacja | Ocena |
All About Jazz | [6] |
AllMusic | [8] |
Classic Rock | [9] |
Jazzwise | ★★★[10] |
Prog Archives | [11] |
John Kelman z magazynu All About Jazz ocenił wysoko album dając mu cztery i pół gwiazdki (na pięć). Jego zdaniem Live in Toronto „z potrójnym zestawem perkusyjnym, podwójnymi gitarami, piszczałkami i instrumentami dętymi drewnianymi, basem i pałeczkami, wszystko grane przez najlepszych muzyków zdolnych do poszanowania formalnej konstrukcji każdego utworu, a jednocześnie wprowadzających interpretacyjne wariacje i imponujące solówki, (…) to Crimson, który po raz pierwszy spogląda na swoją najobszerniejszą historię, jednocześnie wprowadzając muzykę zdecydowanie w XXI wiek”[6].
Sean Westergaard z AllMusic jest zdania, że „King Crimson wraz z wydaniem całego koncertu z 20 listopada 2015 roku w Toronto powrócił do dobrej formy. Lista utworów jest marzeniem każdego fana i zawiera utwory, które nie były grane na żywo od dziesięcioleci”[8].
Podobną opinię wyraził Andy Robson z magazynu Jazzwise: „dla starej szkoły Crimsonów to powrót zespołu do „Easy Money' i kulminacyjnego materiału z ich pierwszego albumu będzie ekscytujący. Wbrew wszelkim przeciwnościom ten zespół nadal nie tylko ewoluuje, ale i zadziwia”. Wyraził jedynie obawę, że „nawet trzech perkusistów nie zastąpi jednego potężnego Bruforda na „Red”, ale powitał z zadowoleniem powrót Collinsa, który „zapewnia gamę kolorów, ożywiając utwory takie jak „The ConstruKtion of Light”, które wcześniej nie zawierały instrumentów dętych”[10].
Neu!mann z Prog Archives konstatuje, że lista utworów albumu składa się głównie ze „Złotych Przebojów” Karmazynowego Króla, który „pewnego chłodnego, jesiennego wieczoru w Toronto dał rozpalony do czerwoności show”. Z albumu emanuje – jego zdaniem – „surowa energia tego nagrania”, a „sekcja rytmiczna jest szczególnie głośna”. Zwrócił uwagę na interpretację „Red” i „Epitaph”, które „wspólnie funkcjonują jak muzyczny barometr naszych niespokojnych czasów” oraz na „Pictures of a City”[11].
Zdaniem Jo Kendall z magazynu Classic Rock utwory zawarte na Live in Toronto, włącznie z nowymi pozycjami: „Radical Action” i „Meltdown”, są „naturalną kontynuacją albumu The Power to Believe z 2003 roku. Autorka wyróżniła zwłaszcza grę Mela Collinsa oraz perkusistów: Pata Mastelotto, Billa Reiflina i Gavina Harrisona. „Co za zestaw” – dodała na zakończenie[9].
Listy tygodniowe
[edytuj | edytuj kod]Kraj | Lista | Pozycja |
---|---|---|
Szkocja | Scottish Albums Chart | 74[12] |
Wielka Brytania | Official Independent Albums Chart | 24[13] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b King Crimson – Live In Toronto. Discogs. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ King Crimson – Live In Toronto. Discogs. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ King Crimson – Live In Toronto. Discogs. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ Mariana Scaravilli: LIVE IN TORONTO. DGM Live. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ John Kelman: King Crimson: Live In Vienna, December 1st, 2016 (UK Edition). All About Jazz. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ a b c John Kelman: King Crimson: Live In Toronto: Queen Elizabeth Theatre, November 20, 2015. All About Jazz. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ Album of the Year: King Crimson – Live in Toronto, November 20, 2015. Album of the Year. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ a b Sean Westergaard: Live in Toronto, November 20, 2015 – King Crimson. AllMusic. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ a b Jo Kendall ( Classic Rock ): King Crimson: Live In Toronto. loudersound.com. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ a b Andy Robson: King Crimson: Live In Toronto. Jazzwise. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ a b Neu!mann: LIVE IN TORONTO: King Crimson. Prog Archives. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ Official Charts: Official Scottish Albums Chart | 8 April 2016 - 14 April 2016. officialcharts.com. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- ↑ Official Charts: Official Independent Albums Chart | 8 April 2016 - 14 April 2016. officialcharts.com. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).