Przejdź do zawartości

Lidzija Marozawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lidzija Marozawa
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Data i miejsce urodzenia

8 października 1992
Mińsk

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Tacciana Puczak

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

468 (25 września 2017)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 2 WTA 125, 21 ITF

Najwyżej w rankingu

37 (1 października 2018)

Australian Open

2R (2018, 2019)

Roland Garros

2R (2022)

Wimbledon

3R (2023)

US Open

2R (2018, 2022)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Białoruś
Uniwersjada
złoto Gwangju 2015 gra mieszana

Lidzija Alaksandrauna Marozawa (biał.: Лідзія Аляксандраўна Марозава; ur. 8 października 1992 w Mińsku) – białoruska tenisistka.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz na zawodowych kortach wystąpiła w listopadzie 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie eliminacji do turnieju ITF pulą nagród 50 000 dolarów w Mińsku. W takim samym turnieju, lecz z pulą nagród 25 000 $, wystąpiła w marcu następnego roku. Wygrała wtedy swój pierwszy mecz na zawodowych kortach, odpadając w drugiej rundzie eliminacji. W październiku 2009 roku osiągnęła pierwszy sukces w rozgrywkach deblowych – doszła do finału ITF w Sztokholmie.

W 2016 roku dotarła do finału turnieju w Båstad w konkurencji gry podwójnej, w którym jej partnerką była Lesley Kerkhove. Zawodniczki przegrały wówczas z parą Andreea MituAlicja Rosolska 3:6, 5:7. Ponad rok później, w październiku 2017 roku, osągnęła największy dotychczasowy sukces w rozgrywkach tenisowych – wygrała swój pierwszy tytuł rangi WTA. Na twardych kortach w hali w Luksemburgu, ponownie u boku Kerkhove, pokonała w finale Eugenie Bouchard i Kirsten Flipkens 6:7(4), 6:4, 10–6. Sezon zakończyła na 69. miejscu zestawienia deblowego WTA oraz na 478. pozycji w singlu.

W sezonie 2018 w grze pojedynczej wystąpiła tylko w jednym turnieju – odpadła w drugiej rundzie w Moskwie (15 000 $). W grze podwójnej doszła do półfinału w Shenzhen, drugiej rundy Australian Open i ćwierćfinału w Budapeszcie. Pod koniec kwietnia odpadła w półfinale Stuttgarcie z parą Nicole MelicharKvěta Peschke (3:6, 5:7), a tydzień później zmierzyła się ponownie z nimi w finale w Pradze. Grając w parze ze zmęczoną Mihaelą Buzărnescu (Rumunka wcześniej wygrała w trzech setach półfinał singla) uległa 4:6, 2:6. Razem z Shūko Aoyamą awansowała do finału zawodów w Hongkongu i kończących sezon rozgrywek WTA Elite Trophy w Zhuhai, ale zwyciężczyniami zostawały odpowiednio deble Samantha StosurZhang Shuai oraz Ludmyła KiczenokNadija Kiczenok.

W 2020 roku wspólnie z Andreeą Mitu zdobyły tytuł zawodów deblowych w Pradze, w meczu mistrzowskim pokonując Giulię Gatto-Monticone i Nadię Podoroską wynikiem 6:4, 6:4.

W sezonie 2021 razem z Anną Daniliną triumfowały w rozgrywkach w Gdyni, wygrywając w finale 6:3, 6:2 z Kateryną Bondarenko i Katarzyną Piter.

W 2022 roku wspólnie z Kaitlyn Christian wygrały zawody deblowe w Guadalajarze, w finale pokonując 7:5, 6:3 Wang Xinyu i Zhu Lin.

25 września 2017 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 468. pozycję, natomiast 1 października 2018 osiągnęła najwyższe, 37. lokatę w rankingu deblistów.

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra podwójna 9 (4–5)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 24 lipca 2016 Båstad Ceglana Holandia Lesley Kerkhove Rumunia Andreea Mitu
Polska Alicja Rosolska
3:6, 5:7
Zwyciężczyni 1. 21 października 2017 Luksemburg Twarda (hala) Holandia Lesley Kerkhove Kanada Eugenie Bouchard
Belgia Kirsten Flipkens
6:7(4), 6:4, 10–6
Finalistka 2. 4 maja 2018 Praga Ceglana Rumunia Mihaela Buzărnescu Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Czechy Květa Peschke
4:6, 2:6
Finalistka 3. 14 października 2018 Hongkong Twarda Japonia Shūko Aoyama Australia Samantha Stosur
Zhang Shuai
4:6, 4:6
Finalistka 4. 4 listopada 2018 Zhuhai Twarda (hala) Japonia Shūko Aoyama Ukraina Ludmyła Kiczenok
Ukraina Nadija Kiczenok
4:6, 6:3, 7–10
Zwyciężczyni 2. 25 lipca 2021 Gdynia Ceglana Kazachstan Anna Danilina Ukraina Kateryna Bondarenko
Polska Katarzyna Piter
6:3, 6:2
Zwyciężczyni 3. 27 lutego 2022 Guadalajara Twarda Stany Zjednoczone Kaitlyn Christian Wang Xinyu
Zhu Lin
7:5, 6:3
Finalistka 5. 27 maja 2023 Rabat Ceglana Brazylia Ingrid Gamarra Martins Stany Zjednoczone Sabrina Santamaria
Jana Sizikowa
6:3, 1:6, 8–10
Zwyciężczyni 4. 2 lipca 2023 Bad Homburg vor der Höhe Trawiasta Brazylia Ingrid Gamarra Martins Japonia Eri Hozumi
Rumunia Monica Niculescu
6:0, 7:6(3)

Finały turniejów WTA 125

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna 2 (2–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 6 września 2020 Praga Ceglana Rumunia Andreea Mitu Włochy Giulia Gatto-Monticone
Argentyna Nadia Podoroska
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 1 sierpnia 2021 Belgrad Ceglana Białoruś Wolha Hawarcowa Rosja Alona Fomina
Rosja Jekatierina Jaszyna
6:2, 6:2

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

[edytuj | edytuj kod]

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2018 Finał Japonia Shūko Aoyama Ukraina Ludmyła Kiczenok
Ukraina Nadija Kiczenok
3:6, 6:4, 7–10

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]