Przejdź do zawartości

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ćmielowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół
pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
w Ćmielowie
A.598/1-4 z dnia 18.03.1957, 28.10.1971 i 20.05.1977[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ćmielów

Adres

ul. Ostrowiecka 36
27-440 Ćmielów

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia NMP w Ćmielowie

Wezwanie

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Matka Boża Pocieszenia

Położenie na mapie Ćmielowa
Mapa konturowa Ćmielowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Ćmielowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Ćmielowie”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Ćmielowie”
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego
Mapa konturowa powiatu ostrowieckiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Ćmielowie”
Położenie na mapie gminy Ćmielów
Mapa konturowa gminy Ćmielów, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia NMP w Ćmielowie”
Ziemia50°53′32″N 21°30′14″E/50,892222 21,503889

Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Ćmielowieparafialny kościół rzymskokatolicki znajdujący się w diecezji sandomierskiej w dekanacie Ożarów.

Ćmielowska świątynia została wybudowana według różnych źródeł pod koniec XIII lub na początku XIV wieku. Na przestrzeni wieków była kilkakrotnie przebudowywana, przez co trudno jednoznacznie określić styl architektoniczny kościoła, który posiada sylwetkę późnogotycką z wystrojem o okresu baroku i rokoka[2]. Świątynia znajduje się przy ul. Ostrowieckiej 36 na skraju zabudowy miejskiej, ok. 400 m na zachód od Rynku, przy drodze do Ostrowca Świętokrzyskiego (po lewej stronie jadąc od strony naprzeciwko Zakładów Porcelany Ćmielów).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół w Ćmielowie został zbudowany najprawdopodobniej w początkach XIV wieku, choć według ks. Jana Wiśniewskiego pierwotnie świątynia mogła powstać już w końcu XIII stulecia. Rok 1313 jako datę budowy kościoła podaje również inwentarz z XVIII wieku. Pierwotnie był zbudowany w styku gotyckim, jednakże w początkach XVI wieku przeszedł gruntowny remont za sprawą ówczesnego właściciela Ćmielowa Mikołaja Szydłowieckiego, otrzymując renesansowy wystrój. W połowie XVI wieku świątynia została przejęta przez braci polskich na fali przetaczającej się przez kraj reformacji. Po odzyskaniu kościoła przez katolików przechodził wiele zmian architektonicznych z których w dniu dzisiejszym zachował się jednonawowy późnogotycki korpus i prezbiterium[2] o wyjątkowo ostrych szczytach przykrytych dwuspadowymi dachami o oryginalnej konstrukcji. Na dachu nawy późnobarokowa sygnaturka z połowy XVIII wieku. Na przedłużeniu prezbiterium umieszczona została sklepiona kolebkowo zakrystia wraz z przedsionkiem z 1880 roku[3].

Wnętrze kościoła

[edytuj | edytuj kod]

Nawa główna i prezbiterium

[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze kościoła

Wnętrze kościoła pochodzi z okresu baroku i rokoka. Zamiast typowych sklepień świątynia posiada w nawie drewniany strop z połowy XVIII wieku, pokryty malowidłami obrazującymi tajemnice różańcowe, dwóch aniołów oraz winorośl. Wnętrze prezbiterium nakryte stropem kasetowym, polichromowanym z początku wieku XIX. Ambona rokokowa, chrzcielnica kamienna barokowa z I połowy XVIII wieku[3].

Ołtarze

[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny, późnobarokowy około 1692 roku, a w nim obraz łaskami słynący Matki Bożej Pocieszenia z końca wieku XVII, sprowadzony przez ks. Jana Celejowskiego. Na zasłonie znajduje się drugi obraz przedstawiający św. Stanisława Kostkę. Po obu stronach ołtarza stoją rzeźby Jana Chrzciciela i Kazimierza, królewicza polskiego.

Dwa ołtarze boczne poświęcone zostały w 1768 roku. W lewym ołtarzu Trójcy Świętej (albo Męki Pańskiej) Pan Jezus na krzyżu – rzeźba włoska, późnobarokowa z początku XVIII wieku na tle płaskorzeźby Jerozolimy, ufundowana przez ówczesnego proboszcza ks. Antonio Galanganiego. W prawym ołtarzu obraz Św. Anny Samotrzeć, a nad nim obraz Przemienienia Pańskiego. Trzeci ołtarz boczny (oparty o północną ścianę świątyni) Najświętszego Serce Pana Jezusa (albo św. Antoniego) z obrazem Serca Jezusowego, a także relikwiarzem[2][3].

Pozostałe wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Otoczenie kościoła

[edytuj | edytuj kod]

W skład zabytkowego kompleksu kościelnego wchodzi także otoczony murem plac kościelny będący w przeszłości cmentarzem. Na tym terenie znajduje się dzwonnica z połowy wieku XVIII wraz z trzema dzwonami oraz zegarem, składzik z 1910 roku oraz kostnica z 1770 roku. Zasługującymi na uwagę są także kamienne pomniki oraz tablice epitafijne[2].

Remonty i konserwacje

[edytuj | edytuj kod]

Kościół malowany w 1963 roku, restaurowany w 1972, oraz w 1987 pokryty nową blachą ocynkowaną. W 1989 roku wymieniona została instalacja elektryczna. W latach 1993–2002 położono nowe tynki na kościele, pomalowano elewację i wnętrze kościoła, a także dokonano gruntownej konserwacji wszystkich ołtarzy i organów[3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 44 [dostęp 2015-12-21].
  2. a b c d e Józef Myjak, Ćmielów i okolice. Informator turystyczny, Sandomierz 1993, s. 17–18.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]