Przejdź do zawartości

Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Przynotecku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Przynotecku
1124 z dnia 15.04.1964
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Przynotecko

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Jezusowego w Trzebiczu

Wezwanie

MB Częstochowskiej

Wspomnienie liturgiczne

26 sierpnia

Położenie na mapie gminy Stare Kurowo
Mapa konturowa gminy Stare Kurowo, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Przynotecku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Przynotecku”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Przynotecku”
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego
Mapa konturowa powiatu strzelecko-drezdeneckiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Przynotecku”
Ziemia52°49′37,63″N 15°43′53,11″E/52,827119 15,731419

Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej – katolicki kościół filialny znajdujący się w Przynotecku pod numerem 113 (gmina Stare Kurowo), w dolinie Noteci. Należy do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Trzebiczu[1].

Wnętrze

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia została zbudowana w północno-wschodniej części tej rozrzuconej wsi, na terenach pobagiennych[1], w 1718 lub 1728 dla protestanckich osadników zasiedlających dolinę Noteci już od 1621.

Po II wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

Jako katolicką, świątynię poświęcono 21 października 1948[2] (wcześniej należała do ewangelickiej parafii w Gardzku, by w XVIII wieku stać się parafią samodzielną[1]). W 1980 została wymieniona stolarka okienna, a w 1984 obiekt na nowo otynkowano. W 2010 przeprowadzono gruntowną renowację z malowaniem i posadowiono nowy ołtarz główny[1].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Korpus obiektu jest szchulcowy, a wieża od zachodu z muru pruskiego. Przy boku południowym dobudowana jest kruchta. Dachy kryte blachą: nad korpusem - trójspadowy, na wieży - czterospadowy, a nad dobudówkami - dwuspadowe[1]. Ekspozycja elewacji po wojnie została zmieniona - część kościoła otynkowano, podczas gdy wcześnie konstrukcja była wyeksponowana.

Otoczenie

[edytuj | edytuj kod]

Kościół otacza współczesne ogrodzenie[1]. Pierwotnie świątynia prawdopodobnie była bezwieżowa, a wieżę dostawiono później (części te są od siebie niezależne).

W zachodnim narożniku wydzielona jest po wojnie salka katechetyczna.

Przy kościele znajdują się pozostałości dawnego cmentarza ewangelickiego z licznymi nagrobkami, w tym dużymi grobowcami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Parafia Trzebicz. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-01)].
  2. Lubtur