Przejdź do zawartości

Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie
A 489 z 24 marca 1998[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny z dzwonnicą
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Błenna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Małgorzaty w Błennie

Wezwanie

Małgorzata Antiocheńska, Michał Archanioł

Położenie na mapie gminy Izbica Kujawska
Mapa konturowa gminy Izbica Kujawska, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie”
Położenie na mapie powiatu włocławskiego
Mapa konturowa powiatu włocławskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie”
Ziemia52°23′04,69″N 18°52′40,41″E/52,384636 18,877892

Kościół św. Małgorzaty i Michała Archanioła w Błennie – zabytkowy, katolicki kościół parafialny znajdujący się w Błennie, w powiecie włocławskim, gminie Izbica Kujawska. Według Sary Szerszunowicz z Narodowego Instytutu Dziedzictwa stanowi wyjątkowy w skali regionu przykład neostylowego budownictwa sakralnego[2]. Wpisano go do rejestru zabytków (wraz z ogrodzeniem i otaczającym go starodrzewiem) 24 marca 1998 pod numerem A 489[1]. Funkcjonuje przy nim parafia św. Małgorzaty.

Historia i architektura

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą świątynię we wsi zbudowano z drewna w latach 60. XVIII wieku z fundacji kolatora Bielickiego. Drugi (obecny) powstał w latach 1861-1877 w stylu neoklasycystycznym i z niewielkim detalem neobarokowym. Tynkowany obiekt jest jednonawowy, wyposażony w transept (na skrzyżowaniu sygnaturka) i orientowany. Nawa zakończona jest prezbiterium z absydą. Kościół ma wieżę od zachodu. Dach jest dwuspadowy, pokryty blachą, a na wieży namiotowy, zwieńczony iglicą. Część wejściowa (parterowa), nad którą góruje wieża, zwieńczona jest attyką. Cofnięta ściana głównego korpusu (nawowego) posiada spływy wolutowe ze sterczynami. Wieżę wieńczą tympanony, pod którymi znajdują się triforia z oknami i blendami, a kondygnację niżej biforia. Wszystkie okna ujęto profilowanymi opaskami[2].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Wewnątrz kościoła stoi rokokowa chrzcielnica oraz wiszą obrazy:

  • Pieta z XVIII wieku, w ramie rokokowej,
  • Święty Izydor z początku XIX wieku[3].

Na wyposażeniu są też dwie rokokowe rzeźby patronów świątyni[3]. Kościół mieści łącznie 26 zabytków ruchomych, w tym ołtarz główny, organy, ambonę i stacje drogi krzyżowej[4].

Tablice pamiątkowe

[edytuj | edytuj kod]

W kościele wmurowano następujące tablice pamiątkowe:

  • upamiętniającą konsekrację świątyni przez ówczesnego biskupa kujawsko-kaliskiego, Wincentego Teofila Popiela, która odbyła się 12 czerwca 1878,
  • ku czci księdza Jana Morzyckiego (miejscowego parafianina), zamordowanego przez Niemców w czasie powstania warszawskiego podczas udzielania posługi kapłańskiej,
  • upamiętniające lokalnych właścicieli ziemskich: Orzechowskich, Pławińskich, Kosińskich, Kownackich i Rybińskich (pięć sztuk z XIX wieku), w tym m.in. Antoniego Chmielewskiego, oficera wojsk polskich (zmarłego w marcu 1865)[5].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]